İskenderiyye Kütüphanesi M.Ö. 300 yıllarında Ptolomanius Soter tarafından kurulmuştu. Kütüphanede papirüs üzerine yazılmış Yunan eserleri 700 binden fazlaydı. Sezar istilasında (M.Ö. 48) büyük bir kısmı yakıldı. Son bölümü, Bizans İmparatoru Teodosius zamanında İskenderiyye Piskoposu Teofilos’un emriyle yakılmıştır. (M.S. 391)

Bugün hâlâ İskenderiyye Kütüphanesi’nin Halife Hz. Ömer tarafından yaktırıldığını ileri süren Batılı yazarlar ve onların her dediğini, yazdığını doğru kabul eden bizim yazar ve kimi akademisyenler de maalesef bir hayli çoktur.

Batı’da nadiren gerçeği ifade edenler de vardır. Bunlardan biri de Joseph Ernest Renan (1823-1892). Fransız dilci ve tarihçi Renan, İskenderiyye Kütüphanesi’nin, Müslümanlar bu şehri almadan çok evvel henüz Rumların işgali altında bulunduğu sırada yakıldığını ifade eder. Gerçekten de Hıristiyanlık, Rumların resmi dini haline geldikten sonra, İmparator Teodos, putperestliğe devam eden herhangi bir kimsenin idam olunacağını ilan etmiştir. Bütün putperestlerin tapınaklarının yakılması doğudaki bütün heykellerin parçalanması emrini çıkarmış, dine yabancı olan bütün kitapları da dine aykırı boş şeyler ilan etmiştir. Bundan dolayı iç savaş ve onun peşinden de kıtal İskenderiyye’de patlak vedi. İskenderiyye metropolitleri ve köy papazları tarafından baskı altında bulundurulan ve bunlardan bizâr kalan halk, daha sonra Arapları yardımına çağırdı. Hıristiyanların tahrip ettiği meşhur İskenderiyye mektebi Arap idaresinde tekrar kuruldu.

G.Le Bon, “Arapların Medeniyeti” kitabında şunları yazar: “Eski Yunan ve Roma dininin yerine yeni dini getiren öncülerin- Hıristiyanların- ilk işlerinin beş bin yıldan beri bütün istilacıların hürmet ettikleri ve ilişmedikleri abideleri yıkmaya başlamak olması, son derece teessüfe şayandır. Bu tahrip hareketinin ilk neticesi, Mısır medeniyetinin ortadan kalkmış olmasıdır. Hıristiyan olan Mısır ülkesi, bir gerileme dönemine girmiş ve bu hal günden güne artarak Arapların gelmelerine kadar devam etmiştir ve İskenderiyye Kütüphanesi’nin yakılması Araplardan çok evvel Hıristiyanlar tarafından gerçekleşmiştir. Bu itibarla Araplar için zaten yakılacak şey kalmamıştır.”

Fransızların en büyük lügat ve ansiklopedisi olan meşhur “Larousse” da İskenderiyye maddesinde, “İskenderiyye Kütüphanesi vardı. İlk defa Sezar şehri fethettiği zaman tahrip edildi. Daha sonra da  M.390’da putperest halkın Hıristiyanlara karşı giriştikleri mücadelede harab oldu” der. Ama sonra da ilave eder, “Sırf Hıristiyanlık gayret ve taassubuyla ve Müslümanlara karşı asırlardır besledikleri kin ve nefreti canlı tutabilmek gayesiyle bu iftirayı tekrarlar dururlar.” Ancak efsane kütüphanenin bakayasının 641’de Halife Ömer’in emriyle tahrip olmasını ister. Okul kitaplarına da geçirirler.

İngilizce “Harmsworth’s Universal Encyclopedia” eserinin 1929 basımında, İskenderiyye Kütüphanesi diye ayrı bir madde verilmiş, “Bu kütüphanenin İslam ordularının İskenderiyye’yi işgali sırasında Halife Ömer’in emriyle yakıldığı rivayetinin tamamen uydurma olduğu artık bilinen bir hakikattir” denmiştir. Ancak Müslüman düşmanlığını şiar edinmiş Batı kaynakları, bu hezeyanları üretirken, kendini bilmez Avrupa hayranı cahil ve gafil yazarlarımız ve hatta bazı profesörlerimiz bu korkunç iftirayı hakikatmiş gibi yazmaktan geri kalmamışlardır.