Suriye’deki iç savaş sekizinci yılına girdi.

Bilanço insanlık adına utanç verici:

400 bin ölü, 3 milyon yaralı, 1 milyon sakat…

Yani geride öksüz ve yetim kalmış binlerce çocuk, evlat acısıyla kavrulan gözü yaşlı anne ve babalar,  bir uzvu eksik olarak yaşamak zorunda kalan 10 binlerce insan…

Sadece canlarını kurtarmak için göç yollarına düşen milyonlarca Suriyelinin yaşadığı dram ise, iç savaşın bir başka vahim boyutu.

Kimi annesinin, kimi kardeşinin, kimi de akrabalarının ve arkadaşlarının yasını bile tutamadan, göç eden milyonlarca insan…

2011’de rejim karşıtı gösterilerle başlayan olaylar, 7 yıl sonra ülkelerin   güçlerini test ettiği cehenneme dönüştürdü Suriye’yi.

Dün iç savaşı gösteren fotoğraflara baktım.

Fotoğrafların tümü insanlık dramını tüm çıplaklığıyla resmetse de biri farklı.

Fotoğraf yeni değil ancak savaşın karşısına dikilen tek kare olarak güncelliğini koruyor.

Piyanist filminin unutulmaz sahnesini andıran 70 yaşındaki Muhiddin  Anis’in bombalar altında harabeye dönen evinin yatak odasında plak dinlemesi…

Dünya bu fotoğrafı, ‘Halepte gerçek hayat’ başlığıyla yorumladı.

Klasik otomobil tutkunu olan Anis’in sadece evi harabeye dönmemiş, bombalar yıllarca biriktirdiği klasik araba koleksiyonunu da yerleyeksan etmişti.

Anis ne yapıyor?

Birgün iç savaşın biteceğini, yine  mutlu ve huzurlu günlere geri döneceğini, yine tutkunu olduğu otomobilleriyle Halep sokaklarını arşınlayacağını hayal ediyor.

Yani, herşeyini kaybetse de umudunu kaybetmediği için hala yaşama sımsıkı bağlı.

Anis’in fotoğrafına bakın…

Ve bu hayatta başınıza Anis’ten daha fazla bir şey gelmemişse, umudunuzu kaybetmeyin.

 

 

Metro Turizm

 

Geçen hafta sonu Bursa’dan İstanbul’a gitmek için Metro Turizm’i tercih etmek gibi bir gaflete düştüm.

Bakın neler yaşadım:

10,30’da hareket eden otobüsün muavini İstanbul’da Taksim’e gideceğimi öğrenince, “Esenler Terminali’nde inin, oradan Taksim’e servisimiz var” diye gayet kibar bir şekilde beni Esenler’e yönlendirdi.

Malum, şehirlerarası otobüslerin Fatih Sultan Mehmet’ Köprüsü’ne girişi yasak olduğu için, 2 saatlik yolculuk 3 saate uzuyor.

 3 saatlik sancılı yolculuğun ardından Esenler’e vardık.

Taksim servisini tam yarım saat bekledikten sonra servis şoförü, “Taksim’e direkt servis yok, Alibeyköy’e gidiyoruz. Oradan Taksim’e gidebilirsiniz” demez mi?

“Yahu biz Alibeyköy’den yarım saat önce geçtik. Madem Alibeyköy’den Taksim’e direkt servisiniz vardı neden bizi Esenler’e yönlendirdiniz?” desem de nafile.

Burnumdan soluyarak, benim gibi ‘kandırılan’ 5 yolcuyla birlikte, 1 saat  önce önünden geçtiğimiz Alibeyköy Terminali’ne geri döndük.”

Saat 15,30 sularında Alibeyköy’deydik.

Yaklaşık 10 dakika sonra Taksim servisi geldi ancak Beşiktaş aktarmalıymış o da, iyi mi!

Pazar günü Ortaköy-Beşiktaş trafiği ana baba günü.

Çileli bir şehir içi yolculuğun ardından saat 16,10’da Taksim’e ulaştık.

Yani yaklaşık 6 saatlik bir yolculuğa mahkum etti bizi Metro Turizm.

Hafta içi telefonum çaldı.

Metro Turizm’den aradığını söyleyen müşteri temsilcisiymiş.

İçimden “tamam çok kötü hizmet veriyorlar ama en azından özür dilemesini biliyorlar” derken, telefondaki ses:

“Tebrikler, Metro Turizm’i tercih ettiğiniz için Digiturk kazandınız!”

Tabii istemedim hediyelerini ve pazar günü yaşadıklarımı anlattım müşteri temsilcisine.

Ancak 4 gün oldu, ne arayan var ne de soran.

Yani Metro Turizm’in hem hizmeti felaket, hem de yolcuların şikayetleri umurlarında değil.

Bu şirketle ilgili daha önce olumsuz şeyler duymama rağmen, Terminal’e adım attığımda, 5 dakika sonra kalkacak İstanbul seferine tav oldum.

Ancak bir daha asla…

 

 

Seçimin yaklaştığını gösteren 5 belirti

 

-Toplu ulaşım indirimleri ardı ardına gelir.

-Başta esnafa olmak üzere cazip, uzun vadeli kredi muslukları açılır, hibeler arkasından gelir.

-Vergi affı çıkarılır.

-Ağır giden yatırımlar hızlanır, kurdele kesim törenlerinin sayısı artar.

-Zamlar ötelenir, özelleştirmeler durur.