‘Siyaset, insanın kanına girdi mi, bir daha çıkmaz‘ derler.

Karacabey eski Belediye Başkanı Ergün Koç‘un durumu da bu sözle tarif edilebilir.

Önce 2004 yılında Doğru Yol Partisi’nden belediye başkanı oldu Koç.

Bir sonraki seçimde, yani 2009’da AK Parti rozetiyle seçime girdi ve kazandı.

Birkaç yıl sonra, partisiyle kriz yaşamaya başladı.

Hem ilçe başkanlığı kendisine tavır almış, hem de partisinin bazı belediye meclis üyeleriyle arası bozulmuştu.

Bu durum, çok uzun sürmedi tabii.

AK Parti Genel Merkezi, hakkında yürütülen soruşturmayı gerekçe göstererek, Koç‘u kesin ihraç istemiyle disiplin kuruluna sevk etti.

Kuruldan ihraç kararı çıktı ancak karar kendisine tebliğ edilmeden, zehir zemberek bir açıklamayla AK Parti’yle yollarını ayırdığını ilan etti.

“İstifa ettikten sonra, yollara düşüp, halka gerçekleri anlatacağım” dedi ama, çok değil bir kaç ay sonra, MHP ve CHP ile flört etmeye başladı.

Hatta, MHP’den aday yapılır gibi oldu.

Ancak Koç, son tahlilde yuvaya geri dönüp Demokrat Parti‘nin belediye başkan adayı oldu, belki de seçimi kazanamayacağını bile bile.

Ergün Koç, Demokrat Parti‘nin Türkiye ortalamasının çok üzerinde oy aldı ama kazanan yine AK Parti oldu.

O seçimlerde MHP 2’inci parti olmuş, Ergün Koç‘lu Demokrat Parti 3’üncü, ana muhalefet partisi CHP ise ancak 4’üncü olabilmişti.

Ergün Koç için, siyaset defteri kapandı zannedilirken, siyasi partilerin aday listesinin Yüksek Seçim Kurulu‘na teslim edildiği gün, Demokrat Parti Bursa listesinin en tepesinde yine onun ismi yazılıydı.

Ergün Koç, bu kez de Demokrat Parti’nin Bursa milletvekili adayı olmuştu.

Peki bu iş kime yarar?

Kuşkusuz, iktidar partisine…

Ergün Koç, yerel seçimde aday olmasa, kuvvetle muhtemel bugün Karacabey burçlarında AK Parti’nin ampüllü bayrağı değil, MHP‘nin üç hilalli bayrağı dalgalanacaktı.

Çünkü Ergün Koç, muhalefetin oylarını, en çok da MHP‘ye gidecek oyları almıştı.

Bugüne gelirsek…

Demokrat Parti, Türkiye genelinde tüm etkinliğini kaybetmiş durumda.

Ancak özellikle Karacabey‘de bir miktar oy alabilecek durumdular.

Yani yine MHP ve CHP‘ye gidebilecek bir miktar oy, Koç’un aday olmasıyla Kırat‘a gidebilir.

Yani Ergün Koç, ihraç edildiği partisiyle hesaplaşmak üzere çıktığı yolda, AK Parti‘ye farkında olmadan epey fayda sağlıyor.

 

Kararsızlar ordusu

 

Anketler bir yana…

Sokakta, görüşlerini sorduğumuz vatandaşların hatırı sayılır oranı, henüz oy vereceği partiye karar vermediklerini söylüyor.

Her seçim öncesi kararsız seçmenlerin varlığı hissedilir.

Ancak bu seçimde, ciddi bir kararsız kitlenin olduğunu gözlemliyoruz.

CHP ve HDP’nin açıkladığı ekonomi ağırlıklı seçim beyannamesi ve MHP‘nin de benzer bir beyannameyi açıklamaya hazırlandığı şu günlerde, seçmenin de kafası karışık galiba.

İnansak mı, inanmasak mı kıvamındalar sanki.

Ağır ekonomik şartlar da seçmenin kararsızlığını etkileyen bir diğer unsur.

“İktidara oy vermezsek daha ağır şartlar oluşabilir” eğiliminden, “İktidarı değiştirelim, ekonomi düzelsin” düşüncesine savrulup duranlar da var.

Bu durumda, etkin kampanyaların önemi ortaya çıkıyor.

 

İbretlik mutluluk endeksi

 

New York’ta açıklanan “World Happiness Report 2015” raporuna göre, dünyanın 158 ülkesinin insanları, mutluluk kriterlerine göre sıralanmış.

Rapora göre, dünyanın en mutlu insanlarının yaşadığı 5 ülke, İzlanda, Danimarka, Norveç, Kanada, Finlandiya olarak belirlenmiş.

Dikkat edin bunların tümü Avrupa ülkesi.

Ayrıca en mutlu 10 ülkenin 7’si Avrupa ülkesi.

Ve bu ülkelerin ortak özelliklerinden biri, milli gelirlerinin yüksek olması.

Yani, halkları refah içinde yaşıyor.

Mutluluk demek, para demek değil elbette.

Ancak, geçim sıkıntısı nedeniyle, ömür törpüsü haline gelmiş halkların yaşadığı ülkeler, mutluluk endeksinin en arka sıralarda yer alıyor.

İşte bu rapor, bunu bir kez daha kanıtladı.

Bir de, battı, batacak gözüyle bakılan Avrupa ülkelerinin milli gelirleri hala dünya ortalamasının epey üzerinde.

Bu arada, Türkiye, mutluluk endeksinde 76’ıncı çıkmış.