Önce bizim gazetenin sayfalarında, ardından sosyal medyada bir boykot haberi dikkatimi çekti.

Bursa’da bazı mekân sahipleri, Süper Lig maçlarının yayın haklarını  elinde bulunduran Digitürk’ü boykot etmeye karar vermişler.

Mekân sahiplerinin gerekçesi Digitürk’ün fahiş oranda zam yapması.

Deneyimli işletmeci dostlara sordum, ‘boykot tutar mı?” diye.

Bir dostum, “Yayıncı kuruluş zaten yatırdığı parayı alamıyor. Boykottan etkilenmeyebilir. İstanbul’da sadece bir mekândan 200 bin lira alıyorlar. Buna rağmen maliyetlerini kurtaramıyorlar” dedi.

İlanı veren işletme sahiplerinden biri ise bambaşka şeyler söyledi.

Önce neden böyle bir boykota giriştiklerini sordum.

4 gerekçe ileri sürdü.

Birincisi Digitürk’ün yüzde 25 zam yapması.

Yani bazı işletmeler 100 bin liranın üzerinde yıllık ücret vermek zorundalarmış.

İkinci neden de Bursa’ya özgü bir neden.

Malum Bursaspor artık Süper Lig’de değil.

Bu nedenle Bursalı izleyicilerin önemli bölümünü oluşturan Bursaspor taraftarları, takımlarının maçlarını artık yayıncı kuruluştan izlemeyecek.

Bu da mekân sahiplerinin cirolarını düşüren önemli bir gelişme.

Üçüncüsü ekonomik koşullar ve artan maliyetler.

Artık insanlar eskisi gibi dışarıda yemek yiyip maç seyredemiyor.

Son olarak da cep telefonlarındaki uygulamalar sayesinde maçları ücretsiz izleyebilmeleri.

Özetle, maç seyircisinin azalması, işletme maliyetlerinin artması, teknolojik gelişmeler yetmiyormuş gibi bir de yayıncı kuruluşun ücretlerini yükseltmesi boykotu kaçınılmaz kılmış.

Burada önemli nokta, boykotun amacına ulaşması.

Boykota giden işletme sahipleri umutlu.

Nitekim İzmir’deki mekân sahipleri de boykot yapmış ve yayıncı kuruluş geri adım atmak zorunda kalmış.

Aslında yayıncı kuruluş, illerdeki temsilcilerine ihale ediyor bu işi.

Temsilciler yıllık ücretleri yayıncı kuruluşa peşin veriyor ve mekân sahiplerinden maliyetini çıkarıp kâr etmeye çalışıyor.

Yani yayıncı kuruluş bir bakıma illerde taşeron sistemiyle çalışıyor.

Bu nedenle işletme sahipleri yayıncı kuruluşun Bursa temsilcisiyle muhatap oluyor.

Peki yayıncı kuruluş geri adım atmazsa ne olur?

Anladığım kadarıyla boykot büyüyor ve uzlaşma sağlanamazsa, mekân sahipleri geri adım atmayacak.

 

——————-

 

Eğitim şart 

 

İçişleri Bakanlığı, Kurban Bayramı’ndaki acı bilançoyu açıkladı.

Bu bayramda da 33 ilde 50 yurttaşımızı kaybettik trafik kazalarında.

Dile kolay, 50 can…

50 dünya yok oldu yani.

Açıklamanın satır aralarında aslında ölümlerin nedeni de ortaya konulmuş.

Güzergâhlarda 116 bin 236 trafik personeli görev yapmış.

Buna ek olarak otobüslerde yolcu olarak 560 personel, 56 da polis ve jandarma başmüfettişi görevlendirilmiş.

Yani devlet, tüm imkânlarını seferber etmiş tek bir kaza olmasın diye.

Yolların da duble olduğunu biliyoruz.

O halde kazalar sürücü hatalarından kaynaklanmış bu bayramda da.

Ya dikkatsizlikten, ya aşırı hızdan, ya hatalı sollamadan, ya da kurallara uymamaktan.

Ne yol ne de denetim gibi bir sorunumuz var.

En büyük sorunumuz sürücü hatası.

Ve bu sorun bize çok ama çok pahalıya patlıyor.

Sürücülere verilen eğitimlerin ağırlaştırılmasının vakti gelmedi mi?

  

—————————-

 

Tam zamanı

 

Neyin mi?

Sigara denilen şu illeti bırakmanın.

Sigaraya zam üstüne zam yapıldı ve ortalama bir sigara 15 liranın üzerine çıktı.

Günde 15 liradan ayda 450 lira yapar.

Asgari ücretin yaklaşık dörtte biri.

Sigara bağımlıları, bu illetin azaltılamadığını gayet iyi bilirler.

O halde bırakmak dışında başka çare yok.

Hem cebinize altın değerinde bir katkı yaparsınız, hem de sağlığınızı korursunuz.

Zammı savunacak değilim.

Ancak sigaranın bizden 3 veya 4 kat pahalıya satıldığı ülkeler de var.

Anlaşılan o ki iktidar tiryakilere şu mesajı veriyor:

“Sigaradan aldığım vergi en büyük gelir kaynağımı oluşturuyor. Bunu içeceksen bedelini ödemelisin.”

O zaman tiryakiler de şu yanıtı versinler:

İçmiyorum arkadaş, ucunda ölüm yok ya!