Kadavra olmaya karar verdim

Bursa’nın kendine has özellikleri var.

Bu kentte körü körüne bir kavgaya tanık olamazsınız, siyasette belaltı vuruş yoktur, medyası seviyeli, halkı naiftir.

Böylesine kadim bir kentin halkı da yardımsever ve hayırseverdir.

Eğitim sevdalısı hayırseverleri Türkiye şampiyonudur, sağlıktaysa, bir çok hastanenin tabelasında, çok sayıda ameliyathanenin girişinde, sayısız özel odanın duvarında hayırseverlerin ismi yazılıdır.

Dönemin Sağlık Bakanı Mehmet Müezzinoğlu, sadece birkaç günde 100 milyona yakın kaynağı hayırseverlerden toplamıştı bu kentte.

Böylesine güzel bir kentten, güzel haberler gelmeye devam ediyor.

Bursa bölgesi, 2016 yılının ilk 6 ayında organ bağışında yine birinci oldu!

Üstelik, her geçen yıl bağış sayısı artarak, her geçen yıl Avrupa ülkelerine yaklaşarak, hatta bazılarını geçerek…

Bu konuyu çok önemsiyoruz.

Önemsiyoruz çünkü bir organ, bir hayat kurtarabiliyor.

Yani hayat, memat meselesi…

Ancak maalesef, organ bağışındaki duyarlılığımız, kadavra kadar değil.

Nitekim Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, kadavra bulma noktasında sorun yaşıyormuş.

Galiba, dini açıdan ön yargılarımız var.

Organ bağışında da aynı engel olmasına rağmen, 2013 yılında Diyanet İşleri Başkanlığı bir fetva yayınlamış ve ön yargı duvarını yıkmıştı.

Sonrasındaysa, organ bağışı sayısı hızla artmıştı.

Aynı Diyanet, kadavra bağışı konusunda da fetva çıkarabilir…

Çünkü organ bağışı kadar kadavra da önemli.

Tıp Fakültesi öğrencilerinin eğitimi için kadavralara ihtiyaç var.

Kuşkusuz, öldükten sonra cesedinizin kesilip, biçilmesi fikri ürpertici…

Ancak, bedenimiz birkaç ay sonra toprağın altında zaten çürüyüp gidecek.

Ayrıca öbür dünyaya, vücudumuz değil, ruhumuz göç etmeyecek mi?

Can bedenden çıktıktan sonra, vücut delik deşik olsa ne yazar.

Dün İl Sağlık Müdürlüğü‘nün konuyla ilgili basın toplantısından sonra ben de tüm organlarımı bağışlamaya karar verdim.

Yani kadavra olacağım.

Örnek olsun diye de bu köşeden ilan ediyorum..

Bilime ve insanlığa katkı olsun diye haydi herkes organ bağışına…

———————

Mete Ekşioğlu’ndan hareketli yaşamın gerekçeleri

Dün, Baybars Türel isimli doktorun, spor yapmayı küçümseyen sözlerini eleştirmiştim.

Bizim gazetenin yazarlarından Dr. Mete Ekşioğlu aradı ve sporun ne kadar önemli olduğunu anlattı.

Ekşioğlu’ndan, Baybars Türel okusun diye sporun önemine dair bir yazı yazmasını istedim.

Umarız işe yarar:

“Sağlık ve sağlıklı yaşam konularına çok duyarlısınız. Kamuoyuna da zaman zaman çok faydalı bilgiler aktardığınız için teşekkür ederiz. 110 trilyon hücremiz var ve bu hücrelerin mutlaka alması gereken bazı besin parçacıkları var. Omega-3 magnezyum, iyot , demir, D ve B12 başta olmak üzere vitaminler, bunlardan en iyileri. Litaretür, hergün yeni bazı maddelere ihtiyacımız olduğunu da söylüyor. Likopen, Qersetin, Resveretol ve bunun gibi maddeler… Çok ilginçtir ki bu maddeler yeni bulunmasına rağmen atalarımızın, bin yıllardır kullandığı ama özellikle çocuk ve gençlerimizin yeni beslenme alışkanlıklarıyla vücudumuza pek almadığımız maddelerdir bunlar. Günde 1 saat TV izlerseniz, yılda 15 gün hareketsizsiniz demektir. Bu, 3 saat olursa yılda 45 gün boşuna geçiyorsunuz anlamına gelir. Kaslarınız zayıflıyor ve dolayısıyla metabolik hızınız düşüyor. Bu kez, daha az gıdayla yağ biriktirmeye başlıyorsunuz. Vücudumuzun yüzde 40-45’i kastır. Bunları çalıştırmadığınız taktirde kilo almaya, yağlanmaya mahkumsunuz. Toplum olarak hem fiziki aktiviteyi, hem de beslenmeyi bilmek, bizlere inanılmaz katkılar sağlayacaktır. En son ABD verilerini anlatayım. Obez bir birey yılda normal kilolu olanlara göre, sağlık harcamalarında ABD hükümetine 1429 dolar yük getirmektedir. 10 milyon obez ile bu rakamı çarptığınızda maliyeti bir düşünün!”