Balkanların şirin kentine 2008’de yolum düşmüştü.

Bir kent 8 yılda, ancak bu kadar gelişebilir, ancak bu kadar güzelleşebilir.

Meydansa meydan, şehirleşmeyse şehirleşme…

Sıradan bir kent görünümünde olan eski Üsküp gitmiş, yerine buram buram tarih kokan, yepyeni yapıların yükseldiği modern bir kent gelmiş.

Aslında, kentin tarihi kimliğinin ön plana çıkarılması, tam da Cumhurbaşkanı Erdoğan‘ın, Gezi Parkı‘nda Topçu Kışlası inşa etmek için kullandığı, “Tarih inşa edeceğiz” sözüyle bire bir örtüşüyor.

Çünkü, adım başı heykeller ve tarihi silüet görünümü kazandırılmaya çalışılan binalar son yıllarda yükselmiş.

Yani İlber Ortaylı’nın, “Tarihi eser inşa edilmez, tarih korunur” dediği kurala Makedonlar da uymamış.

Nitekim Makedon hükümeti, dört başı mamur yeni bir çakma tarih inşa etmiş.

Tabii bu yapıların günümüzde inşa edildiğini bilmiyorsanız, “adamlar tarihini ne güzel korumuşlar” diye düşünebilirsiniz.

Üsküp‘te tarih inşa edilmiş olsa da, kent; heykeller, müzeler ve binalarla donatılsa da meydanın albenisi var.

Hele o Büyük İskender‘in babası II. Filip‘in heykeli yok mu, ihtişamıyla insanın başını döndürecek cinsten.

Ancak heykellerin kahir ekseriyeti Makedonları temsil etmiyormuş.

Birçoğu ya Yunan ya da Bulgar tarihinin önemli şahsiyetlerine aitmiş.

Peki tüm bunlar turizme nasıl yansımış?

2014 verilerine göre, Üsküp‘e 300 bin turist gelmiş.

Yaklaşık 600 bin nüfusluk bir kent için oldukça iyi bir sayı değil mi sizce de?

Ufak dokunuşlarla, bir ülkede turizm patlaması nasıl olur, en güzel örneğidir Üsküp.

 

Meydan budur!

 

Adamlar gerçekten meydan yapmışlar.

Heykelerle ilgili bazı iddiaları biz de işittik.

Ancak, bizdeki gibi çakma değil meydanları.

Bir kere tek bir AVM yok.

Yüksek binalar da bitmemiş meydanda.

Yani meydanlarını ranta kurban etmemişler.

Ülkenin ve kentin hafızası olan koca bir müze de unutulmamış.

O meydanı görünce, bir kez daha içim cız etti.

Üsküp‘teki meydan nere, Bursa‘daki Kent Meydanı nere…

Bursa Kent Meydanı meydansa, Üsküp‘teki ne acaba?

 

Yalan dünya

 

IŞİD, yine İŞİD‘liğini yaptı ve Bağdat‘ta düzenlediği bombalı saldırıyla 213 kişiyi (yazımı kaleme aldığım saatlerdeki ölü sayısı) katletti.

Ölenlerin çoğu da çocuk.

Kurbanlar, sırf Şii oldukları için katledildiler.

Tıpkı Ankara Garı‘nda öldürülenler siyasal İslamcı olmadıkları için…

Aynı Suruç’ta katledilen gençler, muhalif olmadıklarından dolayı…

Veya İstanbul’da ölüme gönderilen turistler Müslüman olmadıklarından ötürü…

Peki IŞİD, son yılların en büyük katliamlarından biri olan Bağdat saldırısına imza attıktan sonra, Türk basını da dahil, medya ne yaptı?

Dün İstanbul gazetelerine özellikle baktım.

Bazısı hiç görmemiş, bazısı da ilk sayfada bit kadar yer vermiş.

Dünya medyası da katliama yeteri kadar yer ayırmamıştı.

Niye?

Çünkü patlamanın yaşandığı yer Paris veya Brüksel ya da Londra değildi.

Nitekim, ölen Fransız, İngiliz veya Belçikalı değildi.

Patlama zavallı Ortadoğuluların yaşadığı Irak’ta meydana gelmiş ve ölenler de garip Iraklılardı.

Şimdi IŞİD’vari terör örgütlerinin militan bulmakta neden zorlanmadıklarını anlıyabiliyor musunuz?

Terör, adaletin olmadığı, çifte standartın hüküm sürdüğü bir dünyada yükselir.

 

Bayram gelmiş neyimize?

 

Tadımız hiç yok.

Yetim ve öksüz kalan boynu bükük çocuklar, gözü yaşlı anneler, kahrolan babalar, dünyası başına yıkılan eşler yüreğimizi dağlarken, bayram gelmiş neyimize.

‘Hayat bir şekilde devam ediyor‘ klişesini, gelin bir de hayatları karartılmış, sevdiklerini kaybetmiş insanlara söyleyin.

Sorun bakalım onlar için hayat devam ediyor mu?

Hayat, birkaç günlük üzüntü dışında ölümlerden etkilenmeyen şanslı insanlar için devam ediyor.

Bize de, “Bayram, terörün bittiğinin müjdecisi olsun” kıvamında, fazlasıyla iyimser bir temenniyi yazmak kalıyor.