Aslında bilinen bir hikâye… Bir

gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya

düşer.

Adam ne yapacağını düşünürken, hay-

van saatlerce anırır.

***

En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı ol-

duğunu ve kuyunun da zaten kapanması

gerektiğini düşünür ve eşeği çıkarmaya

değmeyeceğine karar verir. 

***

Bütün komşularını yardıma çağırır…
Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak

atmaya başlarlar. Eşek ne olduğunu fark

edince, önce daha beter bağırmaya baş-

lar.

Sonra aniden sesini keser. 

***

Birkaç kürek toprak daha attıktan

sonra, çiftçi kuyuya bakar…

Gözlerine inanamaz…

Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla

müthiş bir şey yapmakta; toprağı aşağıya

silkeleyerek yukarı çıkmasına basamak

hazırlamaktadır. 

***

Bir süre sonra, komşular toprak atma-

ya devam edince, herkesin şaşkınlığı al-

tında eşek, kuyunun kenarından dışarı

bir adım atıp, koşarak uzaklaşır.

***

İşte böyle…

Hayat üzerimize hep toprak atacaktır;

Hem de her türlü pislikle…
Kuyudan çıkmanın sırrı ise, bu pisliği sil-

keleyip bir adım yükselmektir.

***

Sıkıntıların her biri bir adımdır…
En derin kuyulardan bile yılmayarak,

usanmayarak çıkabilirisiniz. 

***

Yeter ki…

Yaşanmış başarısızlıklardan ders çıkar-

masını bilelim…

Kalbinizi nefretten arındırın, affedin.

İlahi adaleti hiç unutmayın…

Düşüncelerinizi endişelerinizden arın-

dırın…

Çoğu zaten hiç gerçekleşmez.
Ve…

Basit yaşamaya çalışın, elinizdekilerin

kıymetini bilin.