Geçtiğimiz yıl bu zamanlardı…

Kendisini rahatsız hissettiğini belirterek doktora gitti.

Geldiğinde morali çok bozuktu.

Pankreasında bir kitle tespit edildiğini ve acilen ameliyat olması gerektiğini söyledi.

Ardından da göz yaşlarına boğuldu.

Olay Medya’daki çalışma arkadaşları olarak hepimiz çok üzüldük.

Ama hemen toparlayarak, ona moral vermeye başladık.

Geçmişte omuriliğimde benzer bir kitle tespit edildiğini ama ameliyatın ardından gelen güzel haberlerle hayata nasıl tutunduğumu anlattım ona…

Her şeyin çok güzel olacağını söyledim.

Her defasında ‘Yaşadıkların kötü bir anı olarak kalacak’ dedim…

Onun da cevabı hiç değişmedi: ‘İnşallah be abim…’

***

Önce ağır bir ameliyat…

Ardından kemoterapi…

Ve…

Arka arkaya operasyonlar…

Bu süreç onu çok yordu…

Her şeyin iyiye gittiğini düşünüyorduk ki…

Umutları azaltan metastas haberini aldık.

O, işin ciddiyetinde habersizdi…

Ya da biz öyle zannediyorduk.

Hiç kendini bırakmadı.

Bu illet hastalıkla sonuna kadar savaştı.

En kötü günlerinde dahi gazeteye gelip en güzel magazin sayfalarını yapmaya çalıştı.

***

Bir gün masasında gazlı bir içecek gördüm.

‘Bunu içmesen daha iyi olmaz mı be kardeşim’ dedim.

‘Ne yapayım be abi içim yanıyor’ dedi.

Kendimi o kadar kötü hissettim ki o an…

Çocuğun içindeki yangınları öngöremeden, onun iyiliği için de olsa böyle bir öneride bulunduğuma çok pişman oldum.

Aldığı ilaçların yanında 3-5 yudum gazlı içeceğin zararı ne kadar olabilirdi ki…

***

En son görüştüğümüzde yorgun ve bitkindi…

Ardından değerli eşinden gelen mesaj hepimizi yıktı.

Artık yapılacak bir şey kalmamıştı.

Ve…

Dün hepimizi gözyaşlarına boğan kötü haber…

Olay Medya Magazin Müdürü değerli çalışma arkadaşımız Ünal Özbay’ı kaybetmiştik.

45 yaşındaydı…

‘İçim yanıyor abi’ cümlesini hatırladım…

İçim yandı…

Son ana kadar yanından hiç ayrılmayan değerli eşi Meltem Özbay ve henüz 2 yaşında olan Uzay ile 6 yaşındaki Ozan’ı düşününce, hıçkırıklara boğuldum.

Yüreğim parçalandı…

Ardından anneciği ve babacığı geldi aklıma…

Bir kez daha yıkıldım.

***

Ne yazık ki…

Bir gazeteci olarak kendimi toparlamam ve işimi yapmam gerekiyordu.

Önce değerli kardeşimin vefat haberini yazdım.

Ardından da birinci sayfadaki veda cümlelerimizi…

***

Buradan kendisine son sözlerimi söylemek istiyorum:

Efendiliğin, çalışkanlığın, güleryüzün ve ödüllerle taçlanan başarılı magazin gazeteciliğin ile iz bıraktın…

Mekanın cennet olsun.

Bir gün bir yerlerde görüşmek üzere…