Suriye’deki son durum, akla şu deyimi getiriyor: Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner…

Evet, altı yıl geçtikten sonra Suriye’de o gün geldi ve hesap döndü.
 

Şam yönetimini devirmek için örgütlenen terör grupları darmadağın oldu.

Şu anda teslim bayrağını çekmek için Moskova’yla pazarlık halindeler. Hem de Ankara’da…
 

Çok şaşırtıcı gelişmelerle karşı karşıyayız…
 

Örneğin, Suriye’deki gelişmelerde ipler tümüyle olmasa da büyük oranda Rusya’nın eline geçmiş görünüyor.
 

Ya ABD… Onun yanında İsrail, İngiltere, Fransa… Özellikle de Katar… Ne durumdalar?
 

IŞİD, El Kaide filan diyoruz da, asıl yenilgiye uğrayanlar bu ülkeler.

Rusya, İran, Lübnan Hizbullah’ı ve Suriye karşısında tutunamadılar.

Şimdi… Halep’ten çıkamayan terörist gruplar ateşkes ve güvenli tahliye talepleri konusunda koalisyonun lideri ABD’nin değil Rusya’nın kapısını çalıyorlar.

BM de yaya kaldı, söylemek gerek… Oysa ateşkesi sağlayıp tahliyeyi gerçekleştirebilirdi. Ama yapamadı.

BM’den beklenenler için de Rusya devreye giriyor.
 

Ya Türkiye? Son gelişmeler karşısında Ankara’nın düşüncesi nedir? Ya da şöyle soralım: “Ankara nerede duruyor?”

Bu soruların yanıtlarını Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun Lübnan ziyaretinde yaptığı açıklamada bulabiliriz:

“Eğer Suriye’de çatışmaların sona ermesinden, siyasi çözümden ve toprak bütünlüğüyle birlikte ulusal birlikten yanaysak herkesin ilk olarak acil şekilde ateşkese ihtiyaç olduğunu anlaması lazım.
 

Türkiye kolektif çabalarının yanı sıra İran, Rusya ve Lübnan’la da ikili görüşmelerde bulunuyor. Bu görüşmelerin

de çok yararlı olduğunu düşünüyoruz. Bir hedefimiz var ve o da Suriye’deki mevcut durumu sona erdirmek.”
 

Anlaşılıyor ki, bugüne değin tüm olup bitene karşın, Türkiye doğru yerde duruyor.

Suriye’nin kuzeyini zorlu günler bekliyor