İşte bütün mesele bu. Kendini başkasının yerine koyma. Peki bunun önemi nedir, günlük hayatımızda önemli midir ve hayata bakış açımızı değiştirir mi veya yararları var mı?      Bakalım.

Empati yapan bir kişi;

• Kimsenin canına zarar vermez.
• Kimsenin malına zarar vermez.
• Kötü mal üretmez.
• Mesleğini severek yapar.
• İşini sağlam yapar.
• Mesleğinde başarılı olur.
• Hakkı olmayan bir şey üzerinde hak iddia etmez.
• Kimsenin hakkına girmez.
• Saygılı ve ahlaklı olur.
• İnsanları daha çok sever.

Bu saydıklarımı birkaç meslekle örneklendirelim;

Örnek-1: Bir doktor birçok hastayı muayene eder ve bazı hastaları ayakta ve bazı hastaları da yatırarak tedavi eder. Mesleğini böyle devam eder. Ama doktor annesini, babasını, kardeşini veya diğer yakınlarını yatırdığında  veya başka doktora yatırdığında çok fazla ilgilenir ve de ilgi bekler. Bu ilgiyi yakını olmayan hastalar için empati yaparsa veya tüm hastaları yakını gibi görüp aynı ilgiyi gösterirse mesleğini daha güzel ve ilgi ile yapar.

Örnek-2: Son yıllarda ülkemizde satılan gıdalarda hile yaparak ve zararlı katkı maddeleri ekleyerek ürünü piyasaya sürdüğünü çok duyuyoruz. Hatta başta meyve ve sebze olmak üzere yurtdışına birçok ürünü ihracat ediyoruz. Bazıları fazla ilaç atıldığını ve insan sağlığına zararlı olduğu tespit edilip geri gönderdiklerini biliyoruz. Geri gelen bu ürünler, iç piyasada satılıyor ve bu ürünleri çocuklar dahi tüketiyorlar. Bu zararlı olan ürün sahibi, kendi  çocuklarına yediriyor mu? Yedirmez. O zaman empati yaparsa, başkasının çocuklarına da yedirmez ve çöpe atar. Kimse bu üründe zarar görmez.

Örnek-3: Bir usta bisiklet üretir. Bisiklet alanlar, 3-5 ay veya bir yıl sonra bisikleti bozulur. Bu ustanın, yaptığı dayanıksız bisikletleri çocuğuma veya yakınına kullandırır mı? Genellikle kullandırmaz. Tersinde örnek verelim. Bir çocuk, bisiklet ustası babasına bana bir bisiklet yapar mısın? Derse, babası özenerek yapar. Sağlam olmasına dikkat eder. Aslında bütün bisikletlerini kendi çocuğu kullanacak gibi yapsa hatta yapmaz. Hepsini sağlam yapar ve herkes mutlu olur.

Sonuç: Herkes işini düzgün, vicdanlı ve ahlaklı yapsa kimse üzülmez ve kimse zarar görmez. Bu da empati ile olur.  Bir ayakkabıcı ayakkabıları sağlam yapmasa, bir doktor hastasını sağlam muayene etmese, bir üretici katkılı, zararlı, ilaçlı ürün üretirse, bir tekstilci dayanıksız ürün imal ederse, bir telefoncu bozuk telefon üretirse herkes zarar görür.

Bu nedenle yemediğimizi yedirmeyelim, giymediğimizi giydirmeyelim, kullanmadığımızı kullandırmayalım.

Kısaca hayatımızda hep empati yapalım.