Shaquille O’Neal Orlando’da oynuyordu. 96 yazında Lakers’tan Jerry West, menajerini aradı; “İstediğinizi verdik, Charlotte’dan da bir çocuk aldık, birlikte 3-4 şampiyonluk kazanacaklar” dedi. O çocuk Kobe Bryant idi. Geldiğinde 18 yaşındaydı, en sevdiği tarafı şampiyonluk istemesiydi. Herkes Utah maçındaki ıskalarını konuşurken Shaq, “Herkes gülebilir, ama bir gün gelecek herkes senden korkacak” demişti.

Büyük bir rekabet duygusu vardı. Kobe 18’inde ona Mike‘tan daha iyi olacağını söylemişti. Mike’a kara panter diyorlardı, siyahi İsa gibi lakapları vardı, herkes adeta ona tapıyordu, nasıl biri olduğunu görmek istedi. Ama sonunda ona ağabeylik yapan biri oldu. Onda kendini anımsatan şeyler görmüştü. Onu kanatlarının altına aldı ve bir sürü şey öğretti. İlişkileri hep gelişerek devam etti. (Mike’nin Kobe’nin vefatı sonrası anma törenindeki konuşması çok duygusaldı.)

Shaq, 1996-99 arasında ligin en iyi uzunlarından biriydi ama henüz şampiyonluğu yoktu. Onlar için “Bir kere bile şampiyonluk yaşamadılar” denmesini istemiyorlardı. Bir gazetede “Shaq 20-30 sayıyla oynuyor ama Kareem gibi şampiyonluk kazanmadı, demek ki o kadar büyük değil” yazılmış bu onu çok etkilemişti, sabredecek noktada değildi. Kobe ile ilk kavgalarında “Bana bakın, bu çocuk kaçık” demişti. İşte o anda onun şampiyonluk istediğini anladı, bunun onu etkilediğini ve yiyip bitirdiğini anladı. O günden sonra aynı lisanı konuşmaya başladılar. Ara sıra anlaşmazlıklar yaşanıyordu ama ikisi de kazanmayı istiyordu. Takımdakiler “Kobe pas vermiyor” diye şikâyet ediyordu. Shaq “Tamam ben konuşurum” dedi. “Hey Kobe takım kelimesinde ben yok” dedi. Geri döndü ve çocuklara dedi ki; “Siz ribaundu alın, pas vermeyecek!” 2000 İndiana’daki finalde Shaq 6 faulle oyun dışı kalmıştı, “Bir kez daha takımı yalnız bıraktım” dedi. Kobe, “Merak etme, bana bırak” dedi o anı gördü, gözlerinde hiç korku yoktu. Artık zamanı gelmişti. 4-2 alınan ilk şampiyonluktan sonra Shaq rahatlamıştı.

İşinin bittiğini düşünüyordu, tek bildiği şey onun hazır olacağıydı. Bu yüzden kamplara çoğu zaman hazır gelmedi, smaç yapmak için antrenmana gerek yoktu. Onun sayesinde yazlar rahat geçiyordu. Kobe buna kızıyor, günde 8 saat çalışıyordu. Shaq’ı sonraki sezon korkutan takımlar Utah ve San Antonio idi. Herkes çifte kulelerden söz ediyordu. (David Robinson, Tim Duncan). Tex Winter, Kobe’ye ne yapması gerektiğini söyledi. “Planımız şu” dedi, “3 çeyrek boyunca topu Shaq’a vereceksin, sonra 4. çeyrekte kendi işini yapmaya başlayacaksın.” 2001 batı finalinde San Antonio’yu 4-0 ile süpürüp finalde 76ers’i 4-1 yenerek üst üste 2. kez şampiyon oldular.

Phil Jackson ortaya bir laf atar sonra kaybolur ve gerginlik başlardı. Phil direkt konuşmayan biriydi. Hep imada bulunur, takım içinde gerginlik yaratır, bunu kendi başlarına çözeceklerine inanır, şimdilik kavga etsinler ama sonra hep birlikte mutlu olacağız der, bunun takıma seviye atlatacağını düşünürdü. Harika takımları vardı, Nets’e karşı 4-0 ile üst üste üçüncü şampiyonlukta gelmiş, üçünde de Shaq MVP seçilmişti. Kobe 2001 Lakers takımının 1991 Bulls ile oynamasını çok isterdi. O maçları kim kazanır bilinmez. Burada durup “En iyi bizdik” demek hiçbir şeyi değiştirmez, Mike ve Scottie için en iyi onlardı. Magic‘le Kareem de en iyi olduklarını düşünüyorlardı. Kobe insanların Shaq sayesinde 4 yüzük kazandı demesini istemiyordu. Magic, Kareem’siz hiç kazanamadı.

Mike, Scottie’siz hiç kazanamadı ama o böyle bir durumla karşı karşıyaydı bu bir haksızlıktı, artık takım değiştirme zamanıydı. Kobe onun Miami’de kazanacağını biliyordu. Onun da 2-3 tane daha kazanması gerekiyordu. Kobe beşinciyi kazandığında, Shaq bir fazla kazanması gerektiğini fark etti ama bu artık imkânsızdı. Shaq’ın forması ayrıldığında salondaydı, yanına gitti ve “Seni seviyorum, kutlarım senin 4 benim 5 şampiyonluğum olduğu için bu gece bana çok daha tatlı geliyor” dedi. Shaq ile Kobe’yi farklı yapan başka bir özellik de basketbol dışında ikisi kadar kavga eden olmamasıydı. Onları kimse çözemedi. Saha dışında zıt kutuplardı. Sahada basketbol tarihinin en iyi ikilisi oluyordu. Shaq Kobe’yi anma töreninde yaptığı konuşma ile tüm bu yaşadıklarını harika bir şekilde özetleyerek ona veda etti.

Tekrar görüşmek üzere…