Geçenlerde yazdığım bir yazımda basketbolun artık bir istatistik oyunu olduğu ve istatistiklerin çok önemli bilgileri bizlere sağladığından bahsetmiştim. Ancak karşıt görüş olarak özellikle NBA takip edenlerin senelerdir yakındığı şeyin “istatistik zehirlenmesi” olduğu söylenebilir. Haddinden fazla özelleştirilen istatistiklerin yeri geldiğinde aydınlatıcı olabilirken, çoğunlukla çok laf, az iş kuralına hizmet ettiğini söyleyenlerde az değil. Hâlbuki bu güzel oyunda istatistiklerin birbirine girdiği hallerden ziyade, absürt istatistik hikâyeleri daha enteresan oluyor.

Corey Magette: Clippers günlerinde 17 sayı, 0/2 saha içi isabeti, 17/20 serbest atış, 10 dakika oynama süresi ile NBA tarihinin en ilginç istatistiklerinden birini yaptı. 10 dakikada 20 serbest atış kullanmak için topun her elinize geldiğinde faule maruz kalmanız gibi bir şey olmalı. Double-double’ı herkes bilir. Triple-double’ı da. Ancak tüm bunların ötesinde bir istatistik kâğıdı var ise o da CJ Watson’a ait: 1 sayı, 1 ribaunt, 1 asist, 1 top çalma, 1 blok, 1 top kaybı. Modern NBA’de tutulan neredeyse tüm istatistiklerden birer tane yapabilmek çok büyük bir başarı mı yoksa çok büyük başarısızlık mı? tartışılır. Bir de en iyi yaptığı işi yapamayıp, başka bir yönden muazzam performanslar ortaya koyanlar var. Kariyeri boyunca 5 ribaunt ortalamasının üstüne çıkamayan skorer bir guard olarak Damian Lillard: 5 sayı, 18 ribaund, 1/3 saha içi isabet, 0/7 üç sayı ile Clippers maçında skor yönünden rezalet bir performans ortaya koyarken, maçı bir pivot için bile çok üst düzey olabilecek 18 ribaunt ile tamamlamayı başarmıştı.

Her istatistikten kayda değer bir miktarda yapma ekolünü ortaya çıkaran 5×5 kavramının yaratıcısı Andrei Kirilenkodur. “Abi ne iş olsa yaparım” ekolün günümüzdeki en önemli temsilcisi ise kuşkusuz Draymond Green. Öyle ki, Warriors’ın Grizzlies’e karşı aldığı galibiyette ortaya koyduğu 4 sayı, 11 ribaunt, 10 asist, 10 top çalma, 5 blok’luk performans, NBA tarihinde 10 sayı atmadan yapılan ilk triple-double olarak tarihe geçmişti. Her şeyi yapanlar demişken, bir de bir şeyler yapan ama onu da yanlış yapanlar var: 2014 yılında All-Star seçilen Roy Hibbert, Wizards karşısındaki play-off’lar ilk maçında rezalet ötesi bir performans göstererek 0 sayı, 0 ribaunt, ile hiç bir olumlu istatistik kaydedememiş, üstüne de 5 faul yapmıştı.

Dennis Rodman: 3 farklı maçta 0 sayı 24 ribaunt, 0 sayı 25 ribaunt, 0 sayı 28 ribaunt yapmıştı. Isiah Thomas’ın “o bir ribaunt dâhisi” şeklinde tanımladığı Rodman, en iyi yaptığı işe odaklanıp takıma o şekilde katkı vermek ve en saf ribaunt alan oyuncusu alanında NBA tarihinin belki de en iyisi.

Manute Bol: 2.31’lik dev, NBA tarihinde attığı sayıdan (1599) daha çok bloğa sahip olan (2086) tek oyuncu. Bu bile haddinden fazla ilginç bir istatistik iken, Hawks karşısında oynadıkları maçta sadece 4 sayı, 4 ribaunt aynı zamanda 15 blok ile oynamıştı. 1986 sezonunu 5 blok ortalamaları ile kapatan Bol, halen NBA’e gelmiş en aykırı basketbolculardan biri olarak yerini koruyor.

Rip Hamilton’un: 14 sayı, 0/10 saha içi isabet, 14/14 serbest atış istatistiğini çok daha ilginç kılan bir detaysa, Grizzlies karşısında ilk beşin geri kalanını oluşturan oyuncuları geçerek takımın en skoreri olması. Allan Houston’ın 2000 senesinde Knicks karşısında gösterdiği performans “saf skorerlik” kategorisinde çok başka bir yere sahip. 38 dakikada 16/20 saha isabeti ve 3/3 serbest atış ile ortaya koyduğu 37 sayı, 0 ribaunt, 0 asist, 0 top çalma, 0 blok yaptığı oyunu tarihte yerini çoktan aldı. LeBron kariyerinde 1299 maçı bulduğu 2019 yılı sonunda yakaladığı ortalamaları 27 sayı, 7.5 ribaunt ve 7.4 asist idi, ilginç olan bu 1299 maçın bir tanesinde bile 27/7/7 ortalamayı tutturamayışıdır. Görüldüğü gibi istatistik bilimi her zaman kılı kırk yaran, boğucu ve sıkıcı bir dal olmak zorunda değil, takip edenleri eğlendirecek, neşelendirecek detaylarda ortaya çıkabiliyor. Siz yine de; İstatistiğe çok inanmayın ama istatistiksizde kalmayın.

Tekrar görüşmek üzere…