Denizli’de bir çocukları bulunan E.Ç. ile kocası A.Ç, boşanma aşamasına gelince E.Ç. çocuğunu alarak kardeşinin evine yerleşti.

İddiaya göre A.Ç, kızını görmek için gittiği baldızının evinde tartıştığı eşini bıçakla yaraladı.

A.Ç. hakkında Denizli 5. Sulh Ceza Mahkemesinde, eşini kasten yaralama suçundan dava açıldı.

​

E.Ç, eşinin kendisini tehdit ettiğini, bu nedenle eşi, kardeşinin evine geldiği sırada polisi ve kardeşini aradığını, eşinin kendisine bıçakla saldırdığı sırada da polislerin yetiştiğini anlattı.

A.Ç. ise savunmasında, olayda kendisinin bıçak kullanmadığını, eşinin kendi kendini bıçakla yaralayarak, “Kocam beni bıçaklıyor” diye bağırdığını söyledi.

Mahkeme, sanığın yüklenen suçu işlediği yönünde her türlü kuşkudan uzak, kesin, somut, inandırıcı mahkumiyet hükmü kurmaya elverişli delil elde edilemediği gerekçesiyle yaralama suçunun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığına, bu nedenle A.Ç’nin beraatına karar verdi.

Kararın temyiz edilmesi üzerine dosyayı görüşen Yargıtay 3. Ceza Dairesi yerel mahkemenin kararını bozdu.

Kararda, E.Ç’nin istikrarlı beyanında kocasının kendisini çakı bıçağıyla yaraladığını söylediği belirtilerek, bu savunmayı doktor raporlarının da doğruladığı, bu nedenle beraat kararının bozulması gerektiği kaydedildi.

Bozma kararı üzerine dosyayı yeniden görüşen yerel mahkeme, beraat kararında direndi.

Direnme gerekçesinde, olayda kullanıldığı belirtilen bıçağın ele geçirilemediği, bu nedenle niteliklerinin belirlenemediği ifade edilerek, sanığın atılı suçu işlediği yönünde mahkumiyet kurmaya elverişli delil bulunmadığı belirtildi.

Direnme kararı üzerine dosya, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun gündemine geldi. Kurul, daire kararı doğrultusunda karar vererek, yerel mahkemenin beraat hükmünü bozdu.