Mıstık, “İnsanlar, hayvan teması ile hastalanırlar. Şarbonun giriş yeri deridendir. Ama sağlam deriye hiçbir mikro organizma giremez. Ancak deri yaralandığı zaman yani egzama, çizik, batma, ameliyat gibi olaylarda mikro organizma girebilir ve bunlardan biri de şarbondur.

Şarbon girdiği yerde bir lezyon yapar ve bu lezyon ile oynanmazsa zehri ciddi olmaz. Ancak şarbon basili tabiatta çok yaygın olarak bulunur. Deri onlarca yıl canlı kaldığı için toprakta, özellikle dericilik ve yün işi yapanlarda görülür. Biyolojik terörde de kullanılabilir.

Bu durumda solunum sisteminden alınır ve solunum sisteminde alındığı için çok yüksek oranda ölümcül olur. Bir diğeri de hasta hayvanların etlerinin yenmesidir. Bağırsak şarbonu ve ağız içinde şarbon olabilir. Bu hastalık da ölümle neticelenebilir. Şarbon tedavisi olan bir hastalıktır ve teşhis konduktan sonra tedavisi hemen başlamalıdır. Şarbonlu hastalara temas izolasyonu gerekir. Her türlü pansuman malzemesi yakılarak ya da ansidik sulüsyonlarla muamele edildikten sonra ortadan kaldırılması gerekir” dedi. 

Hayvanlara ve insanlara uygulanan bir aşısı olduğunu belirten Mıstık, “Türkiye’de hayvan aşısı riskli bölgelerde yapılabiliyor. İnsan şarbonu çok kolay kontrol edilebilir ve tedavi edilebilir. Ama ağız ve solunum yolundan alınmaması gerekiyor. Eğer solunum yoluyla alındıysa 60 günlük bir antibiyotik tedavisi olması gerekiyor. Şarbonun insanlardaki belirtileri sinek ısırığı gibi kaşıntılar olur, ilk böyle başlar.

Sonra bu kızarır ve içinde su toplanan bir lezyon haline gelir. Bu sıvı genelde kan benzeri bir sıvı olur ve üstü de mor siyah bir renge bürünür. O yüzden buna halk arasında kara kabarcık denir. Yüzde 95 deriden giren bir hastalıktır. Diğer olasılıklar ise bağırsak ve solunum yolu ile girmeye aittir. Kan dolaşımına girerse menenjit yapabilir. Kontrolü ve tedavisi de zordur. Kana ve ya akciğerlere geçerse yüzde 90 ölümcül bir hastalık haline gelir” dedi.