“Şair Ceketli Çocuk” olarak tanınan müzisyen, söz yazarı, oyuncu ve aktivist Kazım Koyuncu, 7 Kasım 1971’de Artvin’in Hopa ilçesine bağlı Yeşilköy’de doğmuşsa da nüfusa geç kaydedildiğinden dolayı resmi doğum tarihi 10 Mayıs 1972’dir.

Müziğe ortaokul birinci sınıfta mandolin çalarak başlayan Koyuncu, çocukluğunda “Kemençeci Yaşar” lakabıyla tanınan Yaşar Turna’nın türkülerini çokça dinledi.

İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesine 1989’da giren sanatçı, müzik çalışmalarına üniversite yıllarında ağırlık verdi ve 1992’de Ali Enver’le birlikte “Dinmeyen” isimli müzik gurubunu kurarak ilk profesyonel çalışmalarını yaptı.

Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi tarzını oluşturdu

Tiyatro oyunlarına da müzik yapan sanatçı 1993’te okulu bıraktı ve daha sonra okulu bırakma kararına ilişkin sorulan bir soruya şu cevabı vermişti:

“Zor dönemler, o okulu bitirip kaymakam falan olacaksın ya da kendi istediğin işi yapacaksın ama hep soru işaretleri olacak, sonu nereye varacak? Bu tercihlerden soru işaretli olanını tercih ettim.”

Sanatçı, okulu bırakmasının ardından sadece müzik yapmaya karar vererek, Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi tarzını oluşturdu.

Aynı yıl arkadaşlarıyla birlikte “Zuğaşi Berepe” adında bir grup kuran Koyuncu, hem yeni grubuyla hem “Dinmeyen” grubuyla çalıştı.

Yeni grubuyla ilk albümü “Va Mişkunan”ı (Bilmiyoruz) 1995’te yayınlayan sanatçı, bu yeni tarzıyla müzikseverler tarafından olumlu tepkiler aldı. Bu arada “Dinmeyen” grubu 1996’da “Sisler Duvarı” albümünü çıkarmasının hemen ardından dağılırken, “Zuğaşi Berepe” grubu ise ikinci albümleri “İgzas”tan sonra 1999’da dağıldı.

Karadeniz müziğinin hem sert hem duygusal yapısını eserlerine taşıyan Koyuncu’nun ilk kişisel albümü “Viya!” ise 2001’de müzik marketlerdeki yerini almıştı.

“Ha kanser ha konser”

Koyuncu, esas tanınırlığını 2002’de yayınlanan “Gülbeyaz” isimli televizyonda dizisinin müziklerini yapmasıyla elde ederken, dizinin ardından konser programları artmaya başladı ve 2004’te ikinci solo albümü “Hayde”yi çıkardı.

Kendisine 2004’ün aralık ayında kanser teşhisi konulmasının ardından doktorlar fazla yorulmaması gerektiğini söylese de sanatçı, konserler vermeye devam etti. Son konserini 4 Şubat 2005’te Taksim’deki Yeni Melek Gösteri Merkezi’nde veren Koyuncu’nun o gün söylediği “Ha kanser ha konser” sözleri sevenleri tarafından unutulmadı.

Bir röportajında “Çocukken şiirle güzel oynuyordum. Şairlerle çok uğraşıyordum. Bir ceket yaptırmak istedim o zamanlar İstanbul’a gelirken, şair ceketi…” sözlerini sarfeden Kazım Koyuncu, tedavi gördüğü hastanede 25 Haziran 2005’te, 33 yaşındayken yaşamını yitirdi.

“Teşekkürler dünya”

Koyuncu, vefatından iki gün sonra, doğduğu köy olan Yeşilköy’de fındık ağaçlarının çevrelediği köy mezarlığında defnedildi.

Sevenleri genç yaşta kansere yenik düşen sanatçıyı şu sözleriyle hatırlıyor:

“Ben bir müzisyenim, ondan sonra biraz Karadenizliyim ama hepsinin ötesinde ben bir devrimciyim ve gerçekten doğru bildiğim bir şeyi en azından çok zorlanırsam ortaya koymaktan çekinmem. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.”

Koyuncu’nun ölümünün ardından Paluri Arzu Kal Demirçi, sanatçıyla ilk karşılaşmasından son ana kadar süren dostluğunu anlattığı “Şair ceketli çocuk: Kazım” kitabını kaleme aldı.