İnan, yazısında şu ifadeleri kullandı:

“Bozuk düzen bozuk terazi, tartı,
En yakın dostlarım dönüyor sırtı
Ne kadar zorlaştı yaşamın şartı
Düşman belli değil, dost belli değil.”
Âşık Veysel Şatıroğlu

Eşi benzeri bulunmaz bir ülkemiz var.

İnsanımız yaratıcılıkta sınır tanımıyor.

Sonsuz bir hayal gücü var.

Düşünün bir.

Dünyada “arı’dan başka bal” yapabilen tek canlı yalnızca bizim insanımız.

Memleket sahte baldan geçilmiyor.

Gıda ürünlerinde en çok sahtekârlığın yapıldığı ürünlerin başında yer alıyor bal…

Geçen hafta sahte içkiden 22 vatandaşımız hayatını kaybetti. Bir o kadar da tedavi gören var… Kaçı kurtulabilecek, kurtulacak mı bilmiyorum. Kendi vatandaşını zehirlemek nasıl bir şey?

Geçtiğimiz yıl Ankara’da matematik profesörünü dolandırarak, bankadaki parasını gaspeden sahte polis haberi unutamadıklarım arasında.

Yalnız bununla kalmıyor polisçilik oynayan vatan evlatlarının yaptıkları. İstanbul’da ünlü bir avukatı da ağlarına kolayca düşürüp elinden parasını almışlardı.

Gözüne kestirdikleri kişiyi arıyorlar; güya, terör örgütü listesinde adının geçtiğini ve bunu önlemenin tek yolunun banka hesabında bulunan tüm parasını kendilerine getirmesi gerektiğini söylüyorlar, sonra da paraları alıp kayıplara karışıyorlar.

Benzer o kadar çok örnek var ki yaşanmış. Çok profesyonelce sahte polis ve sahte savcı rolü yaparak soyuyorlar insanımızı.

Kimi emekli ikramiyesini kaybetti. Bazılarına evlerini bile sattırdılar. Kendi yurttaşını soyan, mağdur eden bu vicdansızlarla aynı ülkenin yurttaşı olmak çok ağır geliyor insana.

Ya sahte fatura kullanıp, hak etmedikleri olanaklara, zenginliğe ulaşanlara ne demeli?
Kimi işletmelerin denetime takılmasına karşın, onca önleme ve denetime rağmen bu yolu zenginlik kaynağı yapanlar hiç de az değil.

Üniversite giriş sınav sorularının çalınması da en büyük sahtekârlıklardan biri değil mi? Kamuoyunun, basının uyarısına ve tepkisine rağmen üstü kapatıldı gitti.

Onca gencin geleceğini, emeğini çalmak hangi vicdana sığdırılır?

Soruların çalınmasından vazgeçip, bu kez de, yazılı sınav sonuçlarında yüksek puan alanları mülakatla elemek de sahtekârlığın başka bir çeşidi değil mi? Liyakat uygulamak yerine kendi yandaşını hiç de hak etmediği halde işe almak hangi ahlaka, hangi hukuka uygun düşer?

Gerçekte olmayan bir daireyi üç dört kişiye satanlar var. Varını yoğunu biriktirip ev sahibi olmak isteyen garibanı dolandıran müteahhitler de ülkemizin hayal gücü geniş, becerikli yurttaşlarından.

Sahte doktor, vergi memuru, gazeteci de eksik olmuyor bu cennet vatanımızda.

İşçi sendikalarının çoğuna “sarı” denir ezelden beri.

Yani sendika değil ama sendika görünümlü, sendikacı rolü yapan kişilerden oluşmuş.

Demokrasinin olmazsa olmazı seçimlerde bile yaşandı. Düşünün, seçim yapıyorsunuz, yurttaş oyunu kullanıyor. Bir zarfın içinde dört oy pusulası var. Sayım sonucuna göre kullanılan bu 4 oydan üçünü geçerli sayıp, beğenmediğiniz dördüncü oy pusulası geçersiz kabul ediliyor.

Sonra da seçim iptal. Çünkü istediğin aday seçimi kazanamadı. Normal bir demokrasiyle yönetilen ülkelerde bile inanması güç olaylar bunlar.

Sonra da bu olanlar olağan, olağan doğru bir durummuş gibi hayatı sürdürmeye çabalıyorsunuz!

Ama hayat öyle güzel yürümüyor.

Küçük bir azınlık dışında vatandaşın çoğu bir bataklığa gömülmüş, batmamak, boğulmamak için çırpınıp duruyor işte.

Bu saydıklarımın hepsi çok kötü… Ama bunların hepsinden daha kötü olanı ise sahte ilaç satıcıları…

Hayati tehlike yaşayan, kanser hastalarına bile sahte ilaç satacak kadar acımasız, kötü kişilerin bu toplumda yaşıyor ve böyle işler yapıyor olmalarıdır.

Olay Medya İcra Kurulu Başkanı Mehmet Ali İnan’ın yazısının tamamı için tıklayın…