Kuzey Kore’ye her yıl kaçak olarak tahminen 10 bin USB çubuğu sokuluyor.

Bu çubuklarda Kuzey Korelilerin erişme şansı olmayan Hollywood filmleri, Güney Kore televizyonunun şov programları ve Vikipedi’nin Korece versiyonu gibi farklı şeyler oluyor.

Kuzey Kore’de bu içerikler yasadışı sayıldığından, ülkeye sokulması ve yayılması da çok riskli.

Muhalif gruplar bu bellek çubuklarının masrafını da ceplerinden karşılamalarının dışında, bunları ülkeye sokmaları için bazı Kuzey Koreli yetkililere rüşvet vermek zorunda da kalıyorlar.

Bu çubukları taşıyanlar bazen sınırda bu tür faaliyetlerin iki Kore arasında gerilimi artırdığını söyleyen Güney Kore yetkilileri tarafından da durduruluyor.

Temel ihtiyaç olarak bilgi

İnsan Hakları Vakfı’nın baş stratejisti Alex Gladstein, “Yiyecek ve sudan sonra Kuzey Korelilerin en çok ihtiyaç duyduğu şey bilgi” diyor.

Çoğu Kuzey Kore vatandaşının internete erişimi yok. Dış dünya ile temas Kim Jong Un yönetimi tarafından büyük ölçüde yasaklanmış durumda.

İnsan Hakları Vakfı’ndan Gladstein, “Kuzey Kore için çözümün eğitimde olduğuna inanıyoruz” diyor.

Kuzey Kore’ye yasaklı bilgileri sokmanın en yaygın yöntemi daha önce DVD idi. Fakat bunun yerini artık USB bellek çubukları alıyor.

ABD merkezli İnsan Hakları Vakfı ve Forum 280 adlı örgütler USB çubuklarının ülkeye sokulmasında Kuzey Kor Strateji Merkezi gibi Güney Kore’den faaliyet gösteren muhalif kuruluşlarla çalışıyor.