Biri 24, diğeri ise 22 yaşında gözleri görmeyen Metin ve Berivan Girgin kardeşler, 10 yıl boyunca böbrek nakli için bekledi. Yıllarca diyalize giren kardeşler böbrek nakli olduktan sonra hayata yeniden tutundu.

8 yaşından beri böbrek bekleyen Berivan’a, henüz 17 yaşındayken, Çanakkale’nin Bozcaada ilçesinde beyin kanaması neticesinde ölen evli ve bir çocuk babası Engin Işık’ın (43) böbreği nakledildi. Metin’e ise annesi Selma Girgin böbreğini verdi. Metin ve Berivan kardeşler ile anneleri Selma Girgin şimdilerde sağlıklı bir hayat sürmenin keyfini yaşıyor.

Çok küçük yaşlardan beri diyalize bağlandığını belirten Berivan Girgin, “Diyalize girdiğim dönemde hayattan iyice kopmuştum. Sonra hiç beklemediğim bir zamanda, hatta tam vazgeçmişken böbrek bulundu. Daha evvel evden çıkamazken şu an okula bile gidebiliyorum. Lise birdeyim. Sürekli diyalize girdiğim için vücudum dışarı çıkmayı kaldıramıyordu. Yorgun düşüyordum. Böbrek bulunduğunda 17 yaşındaydım. Bana böbrek veren aileyle çok yakın arkadaşlık kurdum. İkinci ailem oldular. Çok tatlı bir annem ve kardeşim oldu. Ayrıca hayata bağlanmayı ve pes etmemeyi öğrendim. Bence herkes organ bağışı yapmalı. Organ bağışı yaptığımızda sadece başkalarını kurtarmıyor, kaybettiğimiz insanların aramızdan tamamen ayrılmamalarını sağlıyoruz” şeklinde konuştu.

9 yıl boyunca böbrek beklediğini ifade eden Metin Girgin ise, “Günde 5 defa diyalize bağlanıyordum. Hiç rahat uyku uyuyamadım. Her gece kemik sızısıyla uyanıyordum. Sürekli hastanelere gidiyorduk. Geçirmediğim enfeksiyon kalmadı. Ne kadar dikkat edilse de vücut dirençsiz kalıyor. Ama böbrek naklinden sonra gayet sağlıklı bir hayat sürmeye başladım. Böbrek nakli ilk yapılacağı zaman korkmuştum. Bu vücutla kaldıramayacağımı sandım. Ama ikinci üçüncü haftadan sonra bambaşka bir insan olmuştum. Ben böbreğimi annemden aldım. O da sağlıklı bir şekilde yanımda” dedi.

“EVİMİZ HASTANE GİBİYDİ”

Anne Selma Girgin ise, çocuklarının ikisinin de görme engelli olduğunu belirterek, “Berivan daha sekiz yaşındayken diyalize girdi. Ona günde beş defa el diyalizi yapıyordum. Daha sonra Metin de hasta oldu. Bu sefer ona da aynı şekilde el diyalizi yapmaya başladım. Sonradan devlet makine verince Metin makineye bağlı kaldı. Ev adeta hastane gibiydi. Ben de artık doktor gibi olmuştum. Diyarbakır’dan geldiğimde ne okuma-yazmam vardı, ne Türkçe biliyordum. Her şeyi burada öğrendim. Önce Berivan’a böbrek vermek istedim. Doktor kabul etmedi. ‘Onlara kim bakacak sonra’ dedi. Berivan’a böbrek nakledilince bu sefer Metin’e vermeye karar verdim. Allah’a şükür şu an hepimiz çok iyiyiz. Herkese de tavsiye ederim” diye konuştu.