ABD’nin Stratejik Hava Komutanlığı tarafından 1956’da hazırlanan “1959 İçin Atomik Silahlar Gereksinimleri Araştırması” adlı çok gizli çalışmanın üzerindeki gizlilik perdesi Ulusal Arşivler ve Kayıtlar İdaresi tarafından kaldırıldı. 

Nükleer tarihi belgelendirme projesi yürüten George Washington Üniversitesi Ulusal Güvenlik Arşivi ise 59 yıl aradan sonra gün ışığına çıkan 800 sayfalık araştırmayı yayımladı. Böylece, nükleer hedeflerin bugüne kadarki en kapsamlı ve detaylı listesi üzerindeki gizlilik perdesi kalktı.  

Belgelere göre ABD Stratejik Hava Komutanlığı, Sovyetler Birliği içindeki bin 100 havaalanı ya da uçak pistini hedef aldı ve bunları öncelik derecesine göre sınıflandırdı. Sovyetler’in bombardıman kuvvetlerine en yüksek öncelik derecesi verilirken, şimdiki Belarus sınırları içinde bulunan ve Batı Avrupa’daki NATO güçlerini tehdit etme kapasitesine sahip orta menzilli TU-16 bombardıman uçaklarını barındıran iki hava üssüne birinci ve ikinci derecede öncelik verildi.

Hedef Moskova, Berlin, Pekin

Başka bir listede ise “sistematik yok etme” amacıyla kentler ve sanayi alanları yer aldı. Listede bulunan Sovyet Bloku, Doğu Almanya ve Çin, içindeki Doğu Berlin, Moskova, Pekin, Varşova ve o zamanki adı Leningrad olan St. Petersburg gibi bin 200 kente de hava meydanlarında olduğu öncelik dereceleri tanımlandı.

Moskova’ya en yüksek öncelik verilirken Leningrad bir sonraki önem derecesi içinde gösterildi. Moskova’da 179, Leningrad’da 145 “vurulacak nokta hedef” belirlendi.

Araştırmada, Stratejik Hava Komutanlığı’nın caydırıcılık adına ve sürpriz bir Sovyet saldırısı durumunda “ciddi sonuç” sağlayacak 60 megaton gücünde, yani Hiroşima’ya bırakılan bombadan 4 bin kat güçlü, nükleer bomba istediği ortaya çıktı.