Bazı bayramlar vardır, yıllar geçse de unutulmuyor nedense…

Özellikle de çocukluk ve gençlik dönemlerimizdekiler…

Belki de o yüzden “nerede o eski bayramlar?” sözünü sıkça dile getiriyoruz, sohbetlerimizde…

Sizi bilemem ama benim unutamadığım iki bayram var…

Her kurban bayramında mutlaka hatırlar, hatırladıkça duygulanırım!

*

Örneğin, komşumuza ait kurbanlık koçun, bayram sabahı kesim için açılan kuyunun başına kendiliğinden yattığı o sahneyi hiç unutmuyorum.

Adeta, “kesebilirsiniz, ben hazırım” demişti kasaba…

Hayvan deriz bir de!

Unutamadığım bir diğer bayram anısına gelince…

Bu daha dramatik!

Kurbanlık koç açısından değil benim açımdan dramatikti!

Bizim çocukluğumuzda kurbanlık koçlara bayram öncesi, kına yakılırdı…

Sokakta gezdirilir, çaktırmadan hava atılırdı, eşe dosta!

Gezdirme işini, evin çocukları yapardı…

Gezdirmekle kalmaz, koçlara tos atmasını öğretir, birbirleriyle horoz dövüştürür gibi kapıştırır, kafa kafaya vurdururlardı.

Hızını ve hıncını alamadıklarında, acısını insanlardan da çıkarırdı arada…

*

İşte böyle bir bayram öncesiydi…

İpini koparan komşumuzun büyük ve sivri boynuzlu koçu, onu kızdıran sokaktaki onlarca çocuk dururken, başladı beni kovalamaya…

Niyeti bozuk, takacak boynuzu!

Yüz metreci atletlere taş çıkaran bir performansla koşuyorum, o da dörtnala peşimde!

İkimiz de nefes nefeseyiz…

İspanya’daki boğa güreşleri festivalindeyiz sanki!

Son bir hamleyle, camimizin kuran kursu binasının merdivenlerine tırmandım…

Baktım koç da çıkıyor!

Bu ne öfke kardeşim!

*

Son basamağa kadar gelince son duanı yap dercesine pis pis baktı yüzüme…

Gözümü karartım atacağım merdivenlerden aşağı kendimi, son bayramım olacak!

Kararlılığımı anlamış olacak ki, bitirici o son hamleyi yapmaktan vazgeçip, geldiği gibi merdivenlerden indi usulca…

Öyle korkmuşum ki, o bayram kurban eti bile yiyemedim, o koç tencereden çıkar gelir diye!

Verilmiş sadakam varmış, ya beni kovalayan koç değil de dana olsaydı!

 

Stadyumdaki otopark rezaleti!

 

Mübarek bayram günü yazmayayım diyordum ama yazmadan da duramayacağım…

BBB Stadyumu’nda geçen sezon başlayan son derece saçma otopark uygulaması bu sezon da kaldığı yerden devam ediyor.

Medya mensubusun ve stada özel aracınla gideceksin, basın kartın, akreditasyon kartın, basın plakan hepsi var fakat stadın otoparkına giremiyorsun!

Özel aracı geçtim, taksiyle gelsen yine salmıyorlar!

Stada 3 kilometre kala durduruyorlar:

“Buradan ötesi yassah hemşerim!”

Niye yasak?

Bursaspor Kulübü’nden ayrıca plakaya özel kart almamız gerekiyormuş.

Alalım diyorsun, kulüpten yanıt:

“Öyle kişiye özel kart veremiyoruz, basın kuruluşlarının araçlarına belli sayıda dağıtıyoruz!”

Güzel havalarda yürüyelim de bunun yağmuru var, karı var…

Yalnız bize değil, kent protokolünde yer alan birçok kişiye de yapılıyor aynı uygulama…

Belediyenin, Bursaspor’a ekonomik destek sağlayan her türlü projesine gözü kapalı imza atan meclis üyelerine yapmayın bari bu saygısızlığı!

Bu işin güvenlik tedbirleriyle bir alakası yok tamamen işgüzarlık!

Başka bir şey değil!

 

Bayramlık uyarılar

 

* Kurbanımızı elimizden kaçırmamaya çalışalım…

* Kesim sırasında kullandığımız bıçağa dikkat edelim!

* Etinin dağıtımında adil ve cömert olalım, buzdolabının derin dondurucusunu en son düşünelim…

* Kurbüanın derisini ve gerisini zayi etmemeye, gayret edelim!

* Yollarda trafik kurallarına uyalım, uymayanları uyaralım…

* Eş dost akrabayı ziyaret etmeye, gidemediklerimizi telefonla arayıp bayramını kutlamaya özen gösterelim!

* Hayatta olmayan sevdiklerimizi hayırla anıp, dua edelim!

* Bayram boyunca gittiğimiz yerlerde ikram edilen kavurmaları, ızgara tavaları ve tatlıları fazla kaçırıp da hastanelik olmamaya çaba gösterelim!

 

Papaz yahni

 

Kurban etinden güzel olur papaz yahni yemeği ama ABD ile aramızdaki şu papaz krizi çözülene kadar bekleyelim…

Başkan Trump, onu da yanlış anlayabilir…

“Türkler, masum din adamımız rahip Brunson’u papaz yahni yemeği ile korkutuyorlar” şeklinde twit atabilir.

 

BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN, KESTİĞİNİZ KURBANLAR YERİNİ BULSUN, ETLERİYLE CÜMLE ALEM DOYSUN!