İki yakışıklı fotoğraf karesi de, Yıldırım Belediye Başkanı İsmail Hakkı Edebali’nin 4 yıllık icraatlarını anlattığı Cuma günkü basın toplantısından…

Belediye Basın Bürosu’nun emektar fotoğrafçısı Ekrem Akvardar kardeşim çekmiş…

Deklanşörüne sağlık, güzel de çekmiş…

Tarih aynı, salon aynı, kürsü aynı, birinde Başkan Edebali konuşuyor.

Diğer karede de ben konuşuyormuş gibi poz veriyorum!

İki fotoğrafı arşivimde sakladım…

Niyetim;

5.nci hizmet yılının sonunda yapacağı basın toplantısında, aynı fotoğrafları bir daha çektirip bu karelerle kıyaslamak…

Bakalım Başkan Edebali’in sakallarına mı daha çok ak düşecek yoksa benim sakallara mı?

 

Belediye başkanlığı mı daha çok ağartıyor saçı sakalı, yazarlık mı, göreceğiz!

Laf aramızda;

İsmail Hakkı Başkan, seçildiğinde sakalı bıyığı yoktu.

Diyorlar ki;

Ne zaman ki ilçede alan bazlı kentsel dönüşüm projelerini başlattı işte o zaman bırakmış!

Bırakmasının faydasını da görmüş, dönüşüm konusunda vatandaşı ikna etme ve uzlaşma oranı da artmış!

Bu arada;  

Sakal dışında 7 ayrıntı daha gözüme çarptı iki fotoğraf arasında…

Onları da siz bulun artık…

Bulanlara çaylar benden!  

 

Hatay kebabı ve künefesi

 

Herkes izine çıkınca tatile gider, ben nereye gittim?

Suriye sınırına!

Ne yapayım, içimdeki araştırmacı gazetecilik aşkı, heyecanı hala ilk günkü gibi!

İnsani Yardım Vakfı İHH’nın Suriye’deki iç savaştaki mağdurlar için gerçekleştirdiği yardım çalışmalarını yerinde görmeye gitmiştik, Bursa’daki bir grup meslektaşımla…

İzlenimlerimi, izin dönüşü köşemde de paylaşmıştım…

Bir günlüğüne de gitsek bir ömür unutamayacağımız gerçekleri gördük Hatay Reyhanlı’da…

Savaşların yarattığı dramlara ve ne kadar merhametli yardımsever bir ülke olduğumuza orada bir kez daha tanık olduk.

Hatay’a kadar gelmişken, Antakya’yı da görmeden, şehir merkezini, çarşısını gezmeden ve dünyaca tanınan zengin mutfağından tatmadan dönmek olmazdı!

Yağmurun azizliğine rağmen iki üç saatliğine de olsa dolaştık…

Ne mi gördüm?

Kısaca özetleyeyim:

Halk, normal hayatında, yüzlerde geçim dışında kaygı yoktu…

Gençlerin çoğu, birer moda ikonu gibi giyinmiş…

Çarşıda sessiz bir kalabalık olsa da esnafı rahat ve neşeli…

Esed rejimi zulmünden sağ salim kaçmayı başaran Suriyeliler mutlu…

Hatay kebabı güzel, künefesi de harikaydı! 

 

Çiftlikbank

 

İzine çıkmaya da gelmiyor…

Atatürk Caddesi’nde yürürken, bir okurla karşılaştık…

Dertliydi.

“Bayram değil seyran değil, ne izni bu havada? Yoksa sende mi bizim gibi Çiftlikbank’a kaptırdığın parayı kurtarmanın peşine düştün?” diye takıldı.

Güldüm…

“Bak bakalım bende o Tosun’a kuruş kaptıracak göz var mı? Onun çiftliğinden bırak inek satın almayı, kurban bayramında ortak danaya girmeyi teklif etse bile kabul etmem!” dedim önce…

Sonra takıldım bende:

“Benim okurları kurnaz bilirdim. Nasıl düştün bu tezgaha?”

Kafasını eğdi mahcup bir şekilde:

“Sorma, ne geliyorsa başımıza fazla kurnazlıktan geliyor zaten!”

 

Uçak modu

 

Hatay’a uçakla gidip geldik…

Gidişte sorun yoktu ama dönüşte yüreğimiz ağzımıza geldi!

Hareket sırasında önce bir kadın yolcuyla, yanındaki erkek yolcu cep telefonu tartışmasına tutuştu…

Genç adam oyun oynadığı telefonunu uçak moduna aldığı için kapatmasına gerek olmadığını söylüyordu fakat düşme korkusu yaşayan kadın ısrarla kapatmasını istiyordu.

Tartışma biraz daha uzasa pilot havaalanına geri dönecekti!

Hosteslerin ve diğer yolcuların çabalarıyla neyse ki tartışma kavgaya dönüşmeden önlendi.

Önlendi ama pilot intikamını iniş sırasında aldı!

Öyle bir sert ve hızlı iniş yaptı ki, yolcuların duaları olmasa, Yalova’da dururdu o uçak!

    

Nisan şakası

 

Bugün 1 Nisan, şaka doluyor insan…

Dikkat edin, şakalara gelmeyin!

Yapacağınız şakalarla da sevdiklerinizin hoşgörü ve tahammül sınırlarını fazla zorlamayın!