Geldi seçim mevsimi, havalandı sandık kuşları

Leylekler her baharda havaların ısınmasıyla birlikte, nasıl ki hep aynı yere gelir yazlık yuvasını kurar, havalar soğumaya başlayınca da geldikleri yere tekrar göçerler…

Seçim kuşları da aynı onlar gibidirler…

Bir diğer isimleri de sandık kuşudur!

Onlar da, seçimden seçime göç ederler siyasi parti binalarına…

Zaten seçim ve kongreler dışında pek uğramazlar, bırakın etkinliklerine, toplantılarına katılmayı, partinin önünden bile geçmezler işleri düşmedikçe!

Burunları iyi koku alır sandık kuşlarının!

Özellikle de seçim kokusunu!

Aldıkları an hemen geçerler alçak uçuşa…

Milletvekili aday adaylığı dosyaları önceden yedekli olduğundan, ilk veren genelde onlar olur…

Beklerler büyük bir umutla, kesinleşmiş aday listelerinin açıklanmasını…

Çoğu aday listesinde adını göremediklerinde, “Üzülmedim ki! Kaybeden ben değil, partim ve ülkem oldu” diyerek küser, seçimin sonucunu beklemeden göç eder geldiği yere…

Bir sonraki seçime kadar da görünmezler ortalıklarda!

Bazıları ise, “Seçilmesi garanti isimlerin yanında dolanayım da, seçim sonrası dosya masraflarımı çıkaracak bir iki iş, ihale kaparım” umuduyla seçim sonuçları açıklanana kadar inateder partiden ayrılmaz.

Dedim ya, leyleklere çok benzerler…

Leyleğin ömrü nasıl laklakla geçiyorsa, sandık kuşlarınınki de şakşakla geçiyor…

Medya mikrofonu uzatmasın, konuşurlar saatlerce, atar tutarlar, genel başkanlarını arattırmazlar…

Hele kamera, objektif görmesinler, seçilmişleri, atanmışları yardıra yardıra girerler kareye, en önlerden verir pozunu…

En sevdiğim yönleri;

Daha listelere girmeden milletvekilliğini garantilemişcesine yürürler…

Hangisine sorsan, Ankara’dan torpilli, Genel Merkez’den desteklidirler…

Aday adaylığına parti büyüklerinin, eş dost akrabanın hatırına, vatana millete hizmet için başvurduklarını söylerler.

Yalnız haklarını yemeyelim, gayet şık giyinirler seçim dönemleri…

Lacivert renkli rakım elbiseleri hakiki Hint kumaşındandır!

Tombak şamdan ustaları

Geçtiğimiz günlerde katıldığım KKTC gezisinde, Vakıflar Genel Müdürlüğü Basın ve Halkla İlişkiler Müşaviri Aslı Ceren’le vakıfçılığın, vakfetmenin güzellikleri üzerine sohbet ediyorduk…

Sohbeti anlamlı bir kıssadan hisseyle bağladı…

Elektriğin olmadığı yıllarda camilerimiz için özel yapılan aydınlatma araçlarının adıdır tombak şamdan…

Ne var ki, bunları yapan ustalar, o şamdanları yaparken soludukları civa ve kanserojen içeren diğer malzemeler yüzünden, genç yaşlarında hastalanıp ölmektedirler.

Fakat sırf camiler ışıksız kalmasın diye bu gerçeği bile bile mesleklerini ölüm pahasına sürdürmüşler yıllarca…

“İşte vakfetmek böyle bir şeydir… Ve bu da sadece aşk ile olur” dedi Aslı Hanım…

KKTC’deki birbirinden değerli vakıf eserlerini gezerken, gözlerimin önüne hep o tombak şamdan ustaları geldi…

Hemşeri Partisi!

Milletvekili aday adayları için sosyal medyada çıkan yorumlara ve paylaşımlara bakıyorum…

Baktıkça hem şaşıyor hem gülüyorum…

Parti isminden ziyade hemşeri derneklerinin ismiyle ön plana çıkmaları çok garip…

Bunu bilerek mi yapıyorlar bilmiyorum ama o isimlere nacizane bir öneride bulunmak istiyorum…

Üyesi olduğunuz hemşeri derneklerine ve hemşerilerinize güvenmeyin!

Onlara güvenip de yola çıkıyorsanız da yol yakınken dönün geri!

Hemşerilik, dayanışma gecelerinde, kültürel etkinliklerinizde iş yapar ama sandıkta sökmüyor!

Sökseydi, ben kurardım Hemşeri Partisi…