Toplu ulaşım araçlarından inenlere öncelik verilmesi gerektiğini bilen, aracı eğer boşsa duraklardaki insanları otomobiline davet eden, kentlilik bilinci yüksek, kibar ve saygılı insanlardır Ankaralılar ve Ankara’da yaşayanlar.
Başkent’in bürokratik havası insanların yaşam tarzına da yansımıştır bu kentte.
Bir düzen kentidir aslında Ankara.
***
Kısa bir süre de olsa yaklaşık 25 yıl önce Ankara Batıkent‘te ikamet etmiştim.
Henüz metro gelmemiş ancak tıpkı Nilüfer gibi planlı bir şekilde gelişiyordu.
Yeni konutlar hızla yükselip her yer inşaatlarla doluyor olmasına rağmen beton kütlelere inat, sıcak komşuluk ilişkilerini ve geleneksel mahalle kültürünü devam ettiriyordu Batıkentliler.
***
Güzel anılar biriktirdiğim Batıkent’le ilgili çeyrek asır sonra katliam haberi okumak derinden üzdü beni.
***
Batıkent katliamının dumanı tüterken, bir vahşet haberi de Orhaneli’nden geldi.
Orhaneli’ndeki ormanlık alanda 3 köpek zehirlenerek katledilmişti.
Bu olayda hayvanların zehirlenerek öldürülmesi dikkat çekiyor ancak köpeklerin ormanlık alana atılması daha da vahim bir durum.
Sadece o 3 köpek değil, yüzlercesi ormanlık alanlara atılıyor.
Dağa, taşa bırakılan sokak hayvanlarının, aç ve susuz nasıl ölüme terk edildiklerine inanmayan varsa gidip görebilir.
Köpekleri şehrin onlarca kilometre uzağında, kuş uçmaz kervan geçmez ormanlık alanlara kimler mi bırakıyor?
Maalesef bazı belediyelerin zabıta ekipleri.
Hayvanseverlerin ellerinde resmi plakalı araçların kasasına konulup dağlara çıkarılan hayvanların kamera görüntüleri olduğu için, duyum değildir bu iddiam.
***
Son günlerdeki katliam haberlerinden biri de Menemen‘den geldi.
Yeni doğum yapan bir anne kedi, 5 yavrusuyla sitenin bodrumuna sığınıyor.
Site yönetimi, hiç kimseye zararı olmayan kedileri sokağa atma kararı alıyor.
Bir apartman sakini, yavru kedilerin kafaları ve patilerini kesip, karınlarını deşerek öldürüyor.
Ve bu kişi insanım diye aramızda yaşamaya devam ediyor.
***
Tüm bu olumsuzluklara rağmen, bu ülkede, bu kentte güzel şeyler de oluyor.
İkinci yazıda…
Darp edildi mama karşılığı affetti
Coldwell Banker’de çalışan 2 gayrimenkul danışmanı, aynı evde yaşayan iki kuzen ve tam bir hayvan dostu.
Öyle ki evlerinde 3 köpek bir de kedi besliyorlar.
Ancak herkes onlar gibi değil.
Bir gün köpeklerini gezdirirlerken, hayvanlardan hoşlanmayan bir komşuları, köpeğin dışarıda tuvaletini yapamayacağını söylüyor ve başlıyor tartışmaya gençlerle.
Tartışma büyüyor, hızını alamayan adam Çıraklı’yı yumrukluyor.
Çıraklı, darp raporu alarak şikayet ediyor komşusunu.
Dava açılıyor ve arabulucu giriyor devreye.
Gürkan Çıraklı, şikayetinden tek şartla vazgeçebileceğini iletiyor arabulucuya.
Davalı, 150 kiloluk hayvan maması satın alacak ve Osmangazi Belediyesi Hayvan Barınağı’na bağışlayacak.
Davalı, tereddüt etse de kabul ediyor ve iş tatlıya bağlanıyor.
Yürekten kutluyorum bu iki genci.
Hem can dostlarına kucak açıp besledikleri, barındırdıkları, ilgilerini ve sevgilerini eksik etmedikleri için, hem hayvan düşmanlarına ders verdikleri hem de topluma örnek bir davranış sergiledikleri için.
O yasa çıkmalı
Aradan geçen 1 yılda onlarca hayvan tek tek veya toplu şekilde katledildi ancak o yasa hala çıkmadı.
Üstelik kendisi de bir hayvan dostu olan Cumhurbaşkanı Erdoğan defalarca konuyu gündeme taşıyıp, yasanın bir an önce çıkması gerektiğini söylemesine rağmen.
Cumhurbaşkanı, partisinin MYK toplantısında bir kez daha kurmaylarına talimat vererek yasanın Meclis’e gelmesini istemiş.
Peki neden yasa çıkmıyor?
Başkent kulislerini biraz yokladım.
Taslak üzerinde birkaç pürüz var.
Pürüzlerden biri petshop sahiplerinin lobisinden kaynaklanıyormuş.
Çünkü yeni hayvan hakları yasasında, canlı hayvan ticareti yapılan petshop sektörünü olumsuz etkileyecek maddeler var.
Büyük karlar elde eden petshop sahipleri yasaya muhalif.
Hayvanseverlere kalsa, sayısız sokak hayvanı yardıma muhtaçken sadece ticari amaçlarla işletilen ve topluma hiçbir faydası olmayan petshop’ların kapanması gerekir.
Ancak lobileri çok güçlü olmalı ki yeni yasanın çıkmasını geciktirebiliyorlar.