Ulus devlet modeliyle inşa edilen Cumhuriyet’in ekonomideki tercihinin öne çıkan yatırımı demiryolu hamlesiydi hiç kuşkusuz.
1951 yılına kadar 3 bin 764 km ray döşenmiş.
Daha sonra iktidara gelen Demokrat Parti döneminde ulaştırma politikalarında değişikliğe gidilmiş, Marshall yardımları ve gelişen otomotiv sektörünün de desteğiyle devlet tekelindeki demiryollarından çok, karayollarına önem verilmişti.
Tabii liberal rüzgarlarla yelkenlerini şişirip iktidara gelen Demokrat Parti 1960’lı yıllara doğru ‘ithal ikameci’ ekonomi politikalarına dönmek zorunda kalıyor ama Karayolları Genel Müdürlüğü’nün kurulduğu bu yıllar, karayolu ulaşımının temellerini atıldığı bir dönem olarak tarihteki yerini alıyor.
İlginçtir, yaklaşık 70 yıl sonra AK Parti iktidarında yeni bir demiryolu hamlesi daha yapıldı.
Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları 2011 faaliyet raporuna göre 2004 ile 2011 arasında 1085 km‘lik demiryolu inşaası tamamlanmış.
Yani her ne kadar demiryolu, tek parti iktidarının devletçi ekonomi tercihinin ana ögesi olarak hafızamıza yerleşse de, muhafazakar-milliyetçi ve serbest piyasacı bir partinin de en büyük ulaşım yatırımlarından biri oldu.
Ancak hepsi bir yana, Bursa’yı bir uçtan diğer uca raylarla döşeyecek yeni metro hatları bir yana.
Bursa’yı demirağlarla örecek 6 yeni hat:
-Terminal Kent Meydanı Tramvay Hattı
-Görükle Bursaray Hattı
-Gürsu Çalı Metro Hattı
-Çalı FSM Demirtaş Metro Hattı
-Kestel Uludağ OSB Bursaray Hattı
-Emek Şehir Hastanesi Bursaray Hattı
Böylece Bursa’nın raylı sistemi 54,1’den 111,4 km’ye çıkacak.
Bu yatırımların gerçekleşmesi demek Bursa’nın ulaşımda çağ atlaması demek.
Gerçekleşir mi?
Milyar dolarları bulan yatırımların Büyükşehir Belediye bütçesiyle hayata geçmesi mümkün değil.
O halde iki yol var:
-Ulaştırma Bakanlığı destek verecek.
-Yap-işlet-devret veya gelir ortaklığı formülüyle özel sektör yatırıma dahil edilecek.
Hangi formül tercih edilecek bilmiyoruz ama bu yatırımları hayata geçiren belediye başkanının tarihe geçeceğini biliyoruz.
Ezber bozan sunum
Normal şartlarda uzun bir süre…
Ancak 3 boyutlu görseller eşliğinde yaptığı sunum su gibi aktı.
Sahne adeta bir uzay üssünü andırıyordu.
Tanıtım filmleri, projelerin görselleri, halk röportajları, ışıklar, ses efektleri dört dörtlüktü.
Görsellikle taçlandırılmış sunumu izledikten sonra, Bursa’da yaşama hevesimiz kabardı, Bursa’yı daha çok sevdik, Bursalı olduğumuz için kendimizi şanslı hissettik.
Sunumu hazırlayanlar sıkı bir iş yapmışlar.
Aktaş nasıl bir görüntü verdi?
Mütevazi bir görüntü sergiledi ancak projelerde tevazu sahibi değilim der gibiydi.
Görsellerin ekrana yansımasını beklediği için tutuk bir izlenim verdi.
Her cümlesinde Bursa’ya emek vermiş insanları anarken, ‘vefa‘lı bir siyasetçi portresi çizdi.
Şık bir takım elbise tercih etmiş, kırmızı kravat kuralını unutmamış, ‘güven’ izlenimini uyandıran beyaz gömlekten vazgeçmemişti.
Kimler vardı?
Bir kişi daha vardı salonda.
Ünlü anketçi Adil Gür.
Toplantı çıkışında yanına giderek Türkiye genelini ve elbette Bursa’yı sordum.
Önemli şeyler söyledi ancak yazılmamak kaydıyla.
Gazeteciliğin en kötü tarafı bu olsa gerek!
İpekyolu Film Festivali yeniden
Başkan Aktaş’ın en isabetli kararlarından biri İpekyolu Film Festivali‘ni yeniden başlatmak.
Nitekim bu festival, Bursa’nın vizyonu, ulusala açılan kapısı, sinemaya verdiği önemi ortaya koymak adına büyük bir adım, güçlü bir hamledir.
Projelerinin içinde var mı bilmiyorum ama Mustafa Bozbey de bir film festivali sözü vermeli.
Soru alınsaydı
Aktaş, soru almadı.
Belediyeden arkadaşlar, bu organizasyonun basın toplantısı olmadığını, format gereği soru almadıklarını, önümüzdeki günlerde basın toplantısı yapılacağını söylediler.
Eyvallah…
Ancak o gün imkan verilseydi özellikle şu iki soru vardı kafamda:
-Özellikle ulaşım yatırımlarınız ciddi bir finansman istiyor. Ulaştırma Bakanlığı’ndan kaynak sözü aldınız mı?
-Bozbey’e yönelik eleştirilerin dozunu arttırıyorsunuz ancak Bozbey yanıt vermekten sakınıyor. Sizce Bozbey’in verecek yanıtı mı yok, yoksa sizin gerilimi arttırma stratejisi izlediğinizi mi düşünüyor?