Kentlerimizin bugünkü yapı stoku görsellik ve depremsellik bakımından sıkıntılı.
Popülizmin mega köylere çevirdiği şehirlerimizin çürük binalarını modern yapılara döndürmek büyük kaynak istiyor.
Sorunlu yapılarımızın tümünü yıkıp yenilemek, sağlamlaştırmak için uzun zamana da ihtiyaç var.
Çevre ve Şehircilik Bakanlığı ülke genelindeki 13 milyondan fazla ruhsatsız ve ruhsat hilaflı yapı stokunu kayıt altına almak amacıyla çıkardığı imar barışı uygulamasında başvuru süresi 15 Haziran’da, ödemeler ise 30 Haziran’da son ermişti.
Bu sürede 10 milyon 250 bin dolayında başvuru 22 milyar liranın üstüne para toplandı.
Daha 3 milyona yakın yapı sahibi imar barışından faydalanmak için başvuru yapmadı.
Devlet ödemelerde yurttaşa kolaylık sağlamak amacıyla süreyi bir kez daha uzattı.
Vatandaş yüzde 25’i peşin olmak üzere, kalanı aylık taksitler halinde yıl sonuna kadar ödeyebilecek.
Aslında beklenti daha yüksekti.
Ödemelere kolaylık getirildi ama başvurular için ilave bir süre uzatımı yapılmadı.
Ekonomik krizin tüm ülkeyi sarstığı bir dönemde hem gelir toplama hem de vatandaşı rahatlatma adına yapılan uzatma doğru bir adım oldu.
Oysa esnaf örgütleri ve hiç başvuru yapmamış yurttaşların beklentisi, imar barışında başvuruda da ilave bir süre isteniyordu.
15 Haziran öncesi Çevre ve Şehircilik Bakanı Murat Kurum yeni bir uzatma yapılmayacağını açıklamış, biz de bu durumu köşemizde yorumlarken, bunu yeni uzatmanın sinyali olarak değerlendirmiştik.
Başvurular için değil ama ödemeler için öngörümüzü tuttu.
Şimdi başvuruya da üçüncü bir hak tanınır mı?
Burası Türkiye olmaz diyemeyiz.
Vatandaş da istiyor.
Ama uygulamayı istismar edenler de yok değil. Devlet onları da muhakkak görüyordur.
Akademik odalarımız ise olaya farklı yaklaşıyor.
İmar barışı olarak adlandırılan düzenlemenin aslında bir ‘imar affı’ olduğunu ileri sürüyorlar.
Devletin yurttaşıyla barışması iyi bir düşünce ama mühendislerimiz ülkemizdeki milyonlarca ruhsatsız yapının bir belge ile affedilip, yasallaştırıldığını düşünüyorlar.
Nihayetinde devlet ve vatandaş uygulamadan memnun görünüyor.
Asıl mesele, şehirlerimizin bu düzenlemeden ne elde edeceği.
Şehre giriş sıkıntılı
Yaz aylarıyla birlikte serinlemek ve şehrin stresinden uzaklaşmak için Uludağ’ın arka yüzündeki mesire alanlarını kendilerini atan vatandaşların geri dönüşleri problemli oluyor.
Gerek Keles Kocayayla gerekse Orhaneli Karagöz Piknik Alanı’na giden hemşehrimizi dönüşte çileli bir yolculuk bekliyor.
Buna bir de Misi-Doğancı Barajı arasındaki yol çalışması da eklenince kuyruklar geriye doğru uzayıp gidiyor. Yıllardır bu etaptaki çalışmalar ne yazık ki, bir türlü bitirilemedi.
İmalat sürerken bazen yol güvenlik amaçlı kısa süreliğine araç trafiğine kapatılıyor. Bu da geriye doğru araç kuyruğunu şişiriyor.
Üstelik önceki gün Orhaneli Karagöz Şenliği olunca bu etaptan şehre girmek zaman aldı.
Keles ve Orhaneli yönlerinde gelen araçların birleşip tek yolu kullandığı bölümdeki çalışmalara hız verilmeli.
Gerçi istinat duvarı yapımında bir hızlanma göze çarpıyor ama barajdan ve Keles yönünden gelen araçların zorunlu olarak kullandığı kısmın bir an evvel bitirilmesinde fayda var.
Misi- Çamlıca lambalarında da uzun süre bekleniyor.
Eğer bahsettiğimiz etapta çalışmalar hızlanmaz, asfalt dökümü gecikirse, yaz boyu haftasonları aynı çile yaşanmaya devam edecek görünüyor.