31 Mart yerel seçimlerinin üstünden 90 gün geçti.
Belediye başkanlarımızın tebrik kabulleriyle geçen bu süreçte artık gerçeklerle baş başa kalma vakti.
Çünkü; vatandaş hizmet bekliyor.
Seçim öncesi kendilerine çok şey vaat edildi.
Yaşanan ağır ekonomik krize rağmen göreve gelen belediye başkanlarımızın mazeret üretme şansları da yok.
Yerel yönetimler global krizin de etkisiyle şanssız bir dönem geçiriyor.
Yeni ve ilk kez seçilen başkanlarımızın işi daha da zor.
İkinci üçüncü defa seçilenlere de diğerlerine göre daha şanslı denemez.
Yeni başkanların adaptasyon, oryantasyon dönemleri de artık bitmiş olmalı.
Ve fakat, parti ayrımı gözetmeksizin belediyelerimizin içinde bulunduğu mali durum hiç de iç açıcı değil.
Borç sarmalı belediye başkanlarımızı kara kara düşündürüyor.
Günlük rutin hizmetleri dahi yürütemeyen, personel maaşlarını ödeyemeyen yeni belediye başkanlarımızın eleman azaltmaya başladıklarını da duyuyoruz.
Hatta menkul ve gayrimenkul satışı için arayışa başlayanlar da var.
Sadece bunlar değil, çeşitli bakanlıklarda para arayışına giren başkanlarımız da Ankara yollarını aşındırıyor.
Belediyelerimize iş yapan yükleniciler ise istihkak alamamaktan dert yanıyor. Askıya alınan, yarım kalan, tamamlanamayan yatırımlar yerinde sayıyor.
Bu yüzden mali durumu bozulan müteahhitlerin iflas noktasına gelenleri de duymuyor değiliz.
Kulağımıza, aylarca ödeme alamadıkları için belediye ihalelerine zaman zaman talipli çıkmadığı haberleri de geliyor.
Elbette bu durum sadece ekonomik krize bağlamamak gerek.
Geçmişte hesapsız kitapsız yapılan yatırımlar, aşırı borçlanma, kontrolsüz büyüme, ayağını yorgana göre uzatmama, önceliksiz projeler de bugünkü mali açmaza neden oldu.
Peki belediyeler ne zaman rahatlatacak?
Kısa vadede bu mümkün görünmüyor.
Belediyeyi döndürmek için yeni borçlanmaya giden belediye başkanlarımız dönem boyu borç ödeyecekler.
Hem önceki dönemin hem de kendi dönemlerinin borçlarını tasfiye etmek kolay değil.
Belediyelerimizi rahatlatacak yasal düzenleme şart.
Belediye paylarını artırıcı kanun hazırlanması artık kaçınılmaz hale geldi.
TBMM‘de bu yönde Türkiye Belediyeler Birliği öncülüğünde girişimler başlatılmalı.
Sadece Türkiye Belediyeler Birliği değil diğer yerel yönetim örgütleri de harekete geçmeli.
Belediye başkanlarımızın bireysel girişimleriyle krizin aşılması zor.
Hatta Cumhurbaşkanlığı Yerel Yönetim Politikaları Kurulu‘nu da bu konuda harekete geçirmek farz olmuştur.
Belediyelerimizin halka hizmet götürmesi isteniyorsa onları mali anlamda rahatlatacak girişimler ivedilikle yapılmalı.
Yoksa başkanlardan iş ve hizmet beklemek hayalcilik olur.