Bursa coğrafi konumu dolayısıyla doğal ve tarihsel kaynakları oldukça zengin bir kent. Kentin simgelerini içeren çok yerinde bir yazı kaleme almıştı Ramis Dara. “Türkiye ve Dünya Ormanında Bursa’nın Simgesi Nedir!” diye soruyordu. Yıllar önceki bir yazı. Sanırım Bursa Defteri adlı bir dergide yayınlandı. Şunları sıralamış. Uludağ, teleferik, Prusuias-Osman Gazi-Orhan Gazi ve türbeleri, Erguvan, Çınar, Yeşil Türbe, Ulucami, Karagöz, Cumalıkızık Evleri, Hanlar, İznik çinileri ve Kılıç kalkan.

Geçtiğimiz yıllarda bir anıt-mezar bulunmuştu Bursa’da 2 bin yıl öncesine tarihlenen. Sonra o mezarın talan edildiği yazıldı Anıt mezarda ilk bilimsel araştırmaya girişen Uludağ Üniversitesi Öğretim Üyesi. Prof. Dr. Mustafa Şahin hem de Belediyenin kendi bastırdığı dergide “arkeolojik park” olarak değerlendirilmesini salık vermesine rağmen dinleyen olmadı. Bu bölgede hiçbir ciddi çalışma yapmadılar. Çevresini tel örgüyle çevirip toprakla örtmekle yetinildi. Mezarda rastlanan bronz bir obol (sikke) den yola çıkıp hakkında bilgiler net olmamasına karşın kral mezarı deyip çıktılar. Velakin Bitinya kralı kimin umrunda. Bu binlerce yıllık buluntu üstü kapatılıp unutuldu gitti. Yani Bursa’yı kuran ya da ünlü komutan Hannibal’a kurdurduğu rivayet edilen Prusias ve anıtı hakkında bir şey bilen var mı? Doğma büyüme bu kentteyim bu konu hakkında yazıp çizen bilmem.

Bugün İznik çinileri mass production yani seri üretime yenik düşmüştür. Tek tük atölyelerde seramik sanatçıları İznik çiniciliğini yaşatmaya çalışıyorlar. Çini tıpkı Bursa’nın nebatatları gibi yokolup gitmiş. Kestane, şeftali hatta dut diye bir şeyden söz etmek mümkün mü? İpek böceği de onla beraber uçup gitmiş… Bursa’nın, padişah saraylarını süsleyen, atlas, seraser, çuha, diba, hatayi, kemha, çatma, kadife, canfes, sereng, gezi, zerbaft, kutnu, aba, sof, selimiye’si… Bu kumaşları üreten ipekhaneler kaybolup gitmiş. Dokuma evlerinden de öyle pek eser kalmış sayılmaz. Bunda kuşkusuz Halil İnalcık’a göre Osmanlı’nın güttüğü ticari politikayı da göz ardı edemeyiz. İpek de dokuma endüstrisine feda edilmiş olarak tabii vasfını kaybedip başka ellere teslim edilmiş.

Tamer UYSAL

Belediye hizmetlerinde fiyatlar aşağıya çekilsin

Belediyelerin hizmet için mutlaka maddi kaynaklara ihtiyacı var, ancak bu ihtiyaç aşırı şekilde zam yaparak giderilmemeli. Konu Büyükşehir Belediyesinin sunduğu hizmetlerin pahalı oluşu.Yine bu köşeden en pahalı toplu taşımacılığın Bursa’da olduğu rakamlarla verildi. Şu anda T-1 hattında çalışan İpekböceği tramvayı haricinde diğer hizmetler çok pahalı. Teleferik: 30 TL, sosyal tesislerde en düşük iftar menüsü: 33 TL, belediye otobüsü: 2.25-2.50 TL, sosyal tesis yemek fiyatları piyasadan yüzde elli daha pahalı. Sosyal tesislerde 1.50 TL’den aşağı çay yok. Yapılan hizmetleri takdir ettiğimiz kadar eleştiri yapmamız da en doğal hakkımız. Özellikle çoğu ekonomik ömrünü tamamlayarak külüstür hale gelmiş, egzozları zehir kusan, klimasız yeşil özel halk otobüsleriyle yolculuk yapmak Bursa’ya yakışmıyor. Yetkilileri tüm fiyatları tekrar gözden geçirmeye davet ediyor, orta ve alt tabakanın da faydalanacağı bir fiyat politikası izlemelerini öneriyorum.

İsminin yayımlanmasını istemiyor

Dere ile tabela farklı

Özlüce tren istasyonu ile Yüzüncüyıl tren istasyonu arasında Ayvalı Dere üzerindeki köprü yakınlarında, Büyükşehir Belediyesince yaptırılıp, yolun ortasında, çimlik alana monte edilen, koskocaman bir tabela var. Fotoğraflı afiş üzerinde de “Ayvalı Dere artık temiz ve güvenli akıyor” yazıyor. Fotoğrafla Ayvalı Dere’ nin şu an ki durumu hiç de uyumlu değil. Sn. Recep Altepe birgün fırsat bulup da buradan geçebilirse eğer, dere ile bu tabelanın farkını zaten görecektir. Dere, durgun su nedeniyle bataklık haline geldi, içinde adeta orman oluşmaya başladı. Yakında suyun önü kapanacak ve ağaçlardan akamaz hale gelecek.

İsmail NAZİLLİ