BURULAŞ şoförlerine bi haller mi oluyor ne?

Birkaç gündür yaşadığım ve vatandaşlardan gelen tepkiler can sıkıcı.

Bu sütunlarda da okur şikâyetleriyle zaman zaman dile getirmeye çalıştım konuyu.

Tabii ki genelleme yapmıyorum.

Ancak, BURULAŞ’ın bazı şoförleri akşam saatlerinde (20.30’dan sonra) nedense adeta dolmuş şoförü gibi davranmaya başladı.

Kaplıkaya’da ikamet ediyorum.

Akşamları zaman zaman iş çıkışı 1148 No’lu duraktan Kaplıkaya istikametine giden otobüslerden herhangi birine biniyorum.

Şoför, otobüsün hat güzergâhını takip etmek yerine eğer otobüs içerisinde 1-2 yolcu kalmışsa, zahmet edip soruyor ‘Beyefendi nerede inecektiniz?”

Şayet, Kaplıkaya yolcusu yoksa kestirmeden Bahçelievler veya Siteler istikametine yöneliyor.

Yukarıda Ertuğrulgazi Lisesi önündeki durakta bu soğukta otobüs bekleyen yolcu var mı yok mu umurunda değil.

Bir çok vatandaştan aynı serzenişleri ve mağduriyetleri duyuyorum.

BURULAŞ şoförünün bu şekilde keyfi davranma hakkı var mıdır?

Bunun cevabını BURULAŞ yetkililerinin vereceği yanıtla öğreneceğiz.

ENGELLİ RAMPASI…

Bir diğer konu da engelli bireylerin otobüse binmekte yaşadığı sorun.

Bu sıkıntıyı da daha önce okurlarımızın paylaşımlarıyla yansıttık bu sütunlarda.

Otobüslerdeki engelli rampalarının açılıp, engelli aracının otobüs içerisine alınması veya indirilmesi şoförün sorumluluğunda mıdır yoksa çevredeki hayırsever vatandaşların mı görevidir?

Daha bu hafta yaşadığım ve duyduğum benzer 2 olay.

Yaşlı amca tekerlekli sandalyede ve yaşlı teyze iki büklüm olmuş haliyle eşine yardımcı olmaya çalışıyor.

Durakta otobüsün orta kapısı açıldı, teyze o yaşlı haliyle engelli rampasını indirdi, amcayı otobüse bindirdi ve tekrar rampayı yerine koydu. Şoför ise aynadan sadece oturduğu yerden yaşlıların o uğraşını izlemekle yetindi.

Yine bir arkadaşımın geçtiğimiz günlerde yaşadığı olay.

Şöyle anlatıyor yaşadığı olayı:

“Genç engelli biri otobüsten inecek ancak engelli rampasını kaldırıma indirecek refakatçisi yok, otobüsteki yolcularda yardımcı olmamışlar. Genç mahcup ve kısık bir sesle ‘Ben burada inecektim’ deyiverdi sadece.

Şoför gencin inmesini bekliyor, genç de birinin yardımcı olmasını.

Ve nihayet dayanamadım yerimden kalktım ve engelli rampasını indirdim de genç engelli yolcu otobüsten inebildi.”

Aslında sıkıntıyı her ne kadar anlatmaya çalışsak da, anlaşılan o ki görevi hakkıyla yapmak bir yana, bunun biraz da vicdan meselesi olduğunu düşünüyorum.

Otobüse binmeye çalışan engelli koltuğundaki kişinin, kendisi veya bir sevdiği yakınının olabileceğini düşünebilmeli insan.

Engelli yolcuların otobüse alınması-indirilmesinde yardımcı olan ve görevini hakkıyla yapan vicdanlı, örnek şoförlere gerek kendim, gerekse de okurlarımın teşekkürlerini yine bu sütunlarda dile getirdim.

İyi pazarlar…