8 Mart’ın ekonomik anlamını yazalım istedik.
Ama kelimeler kağıda dökülme fırsatı bulamadan…
Ne yazık ki; elim bir kazanın haberi geldi!
Ankara’daki 8 Mart etkinlikleri için Bursa’dan yola çıkan…
Türk Metal Sendikası heyetini taşıyan otobüsün devrilmesi…
7 kişiyi hayattan kopardı.
Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet…
Yaralılara da acil şifalar diliyorum.
Hem iş güvenliği hem de yol güvenliğinin hayati önemini gözler önüne serdi bu kaza.
Şiddetin her türlüsüne maruz kalan kadınların bu anlamdaki güvenliği de özel bir öneme sahip.
Ve aslında her alanda pozitif ayrımcılıkla desteklenmek zorunda kadınlarımız!
Üstelik sadece çalışma hayatında, kariyer edinmede veya girişim fırsatlarında…
Ayrımcılık yetmiyor kadınımıza.
Siyasette, yönetimde, yerel yönetimlerde de…
Kadınların daha fazla şans bulmalı!
Ve elbette kadına yönelik şiddeti kısıtlayacak mekanizmaları geliştirmek de.
Sadece devletle sınırlı kalmamalı.
STK’lar ve firmalar da etkin platformlara bu sürece katkıda bulunabilir.
Nitekim Yeşim Tekstil, BUİKAD ve BUSİAD‘ın ortak organizatörlüğünde…
Bu tarz bir platform olarak özgün çözümler için firmaları biraraya getirmeye başladı bile!
Çalışma hayatında erkekler kadar görünme imkanı bulamayan kadınlar…
Aslında ekonominin gizli kahramanları.
Çünkü alışveriş kadından sorulur.
Sadece kadına dönük çalışan sektörler var!
Çocukların hemen herşeyi de neredeyse…
Anne ve büyükannelerin kontrolünde.
Ama otomobilden konuta, mobilyadan beyaz eşyaya…
Tatil mekanından eğlence ortamlarına da…
Kararların son merci yine kadınlar.
Dolayısıyla tüketimi yönlendirme işi büyük oranda kadınlara ait.
Peki üretim tarafında durum nasıl?
Son yıllardaki gelişime rağmen istihdamda alınacak daha çok yol var.
Eğitim, mesleki formasyon anlamında eşit koşullarda yarışamayan kadınlarımız…
Çalışma hayatında da fırsat eşitliğini bulmakta zorlanıyor!
Mesela erkeklerdeki istihdam oranı yüzde 65 iken…
Kadınların istihdam oranı yüzde 27,5’le erkeklerin yarısını bile bulmuyor.
İşgücüne katılım erkeklerde yüzde 72, kadınlarda ise sadece yüzde 32 seviyesinde.
Demek ki; çalışabilecek yaş ve yeterlilikte olan kadınların üçte biri dahi…
İş bulmak için iş piyasasına çıkmıyor.
Neden peki?
Sosyo kültürel nedenler, eğitimsel engeller ve işe alımdaki negatif ayrımcılık...
İş arayan kadınların sayısının düşük kalmasına yol açmakta!
Türkiye artışta birinci ama…
TÜRKONFED’in ilk sonuçlarını açıkladığı İş Dünyasında Kadın Raporu’na göre…
Türkiye’de, 2007-2015 yılları arasında düzenli ücretli işlerde…
2 milyon 160 bin kadına net iş sağlanmış.
Ve böylece Türkiye “Kadın İstihdamını En Fazla Artıran Ülkeler” sıralamasında…
63 ülke içinde yüzde 77’lik oranla birinci sırada yer almış.
İş gücüne katılımda belirleyici unsurların başında gelen eğitim ve okullaşma oranları da…
Önemli artışlara imza atmış aynı dönemde!
Öyle ki; 2015 yılı itibarıyla üniversite mezunu kadınlarda…
İşgücüne katılım oranı yüzde 71,6 gibi yüksek bir seviyeye ulaşabilmiş.
Ancak bu gelişime rağmen uluslararası kriterler açısından hala çok gerideyiz.
Örneğin Türkiye’de yüzde 32 seviyelerinde olan kadının işgücüne katılım oranı…
Avrupa Birliği ortalamasında yüzde 50’nin üstünde!
İşverenler içindeki kadın oranıysa yüzde 10’u geçmiyor.
Oysa Avrupa’da yüzde 25’ler seviyesinde kadın girişimci oranı.