Bursaspor camiası olarak sevinçlerimiz, mutluluklarımız ne yazık ki fazla sürmüyor… Hüzne, kedere alıştık bir kere…
Son 5 yılda 4 final kaybettiğimiz gibi…
Geçen sezon 69 golle Süper Lig’de büyük iz bırakıp son maçta sadece 1 gol atamadığımız için lig 4.’lüğünü yitirdiğimiz gibi…
Savunması hariç mükemmele yakın bir takım kurup, “Seneye 3-4 kaliteli transferle şampiyonluğun en büyük adayı oluruz” derken bir anda dağıldığımız gibi…
Yeşil beyazlı taraftarın “Sizlere ve kupalara değil renklerine aşığız” sözleriyle Bursaspor’a olan sevgilerini dile getirdiği gibi isimler her zaman gelip geçicidir. Aslolan Bursaspor’un ta kendisi…
Yıllardır başarı için yönetimde, teknik adam ve kadroda istikrar sağlanmasını bekleyip duruyoruz. Biri oluyorsa diğeri olmuyor…
Son 1 yılda takımda oluşan ve bir türlü çözülemeyen sorunlar yumağının ardından takımın gözde isimleri adeta arkalarına bakmadan şehri terk ediyorsa biz nerede hata yaptık diye iki kere düşünmemiz lazım.
Demek ki formasını verdiğimiz Bursaspor’un büyüklüğünü ne yetiştirdiklerimize, ne de getirdiklerimize öğretememişiz…
Oyuncu satışından dolayı Bursaspor tarihinin en büyük paralarını (yaklaşık 70 milyon lira) kazanıyor olabilir ama dün akşam Trabzonspor karşısındaki görüntü yürek burkan cinstendi.
Mecburiyetten dolmayı 4 bek oyuncusuyla sahaya çıktığımız maçta Advincula’nın yan direkten dönen topu dışında kaleyi tutan bir şutumuzun dahi olmaması bizi ne kadar zorlu bir sezonun beklediğinin de göstergesi olsa gerek.
14-15 transfer yapmak övünülecek bir şey olmasa gerek, önemli olan takım ruhunu yakalayıp yeniden zirve yarışına ortak olabilmek.
Teknik Direktör Ertuğrul Sağlam adeta ateşten gömlek giydi.
Gün taraftarıyla, yönetimiyle, medyasıyla kısacası Bursa şehriyle topyekün bu takıma destek olma zamanı… Çünkü başka Bursaspor yok…