Michael Jordan’da en çok dikkati çeken nokta; herhangi bir siyasi veya sosyolojik role soyunmadan bu noktaya gelebilmiş olmasıdır. Bunu bu seviyelere çıkmış başka bir yıldızda göremezsiniz. Jordan’ın psikolojisini düşünürsek inanılmaz bir hırs ve kazanma isteği ortaya çıkar. Bu Jordan’ın her zaman karakterinin en önemli bir parçası olmuştur. Jordan’ın olayı hiçbir zaman sadece basketbolla ilgili olmamıştır. Jordan hep ve her zaman kazanmak istiyordu, hatta bu rekabetçi yapısı kumar ile sıkıntı yaşamasına sebep olmuştur. New York deplasmanlarında limuzin tutup Atlantic City’ye gidip kumar oynadığı konuşulurdu.
En yakın arkadaşı Oakley’in anlattığı bir hikayeye göre; 1985 yılında Chicago Bulls tarafından draft edilen Charles Oakley, üniversitede eyalet şampiyonasında masa tenisi oynamıştır. Bir gün Jordan’ı masa tenisi oynamaya davet eder ve Jordan da bu teklifi geri çevirmez. Oakley, Jordan’ı perişan eder. Bunu takip eden günlerde Oakley, Jordan’a sürekli bu konuda takılır ve rövanşa davet eder ama Jordan’ın cevabı hep olumsuz olur. İşte Jordan’ın kazanma azmi ve hırsı tam da bu noktada baş gösterir. Aradan bir aylık bir süre geçer ve bu sefer Jordan, Oakley’i masa tenisi oynamaya davet eder. İlk maçta Jordan’ı ezen Oakley ne olduğunu şaşırır ve bu kez Jordan, Oakley’i ezer.
Kaybetmeye asla tahammülü olmayan Jordan aradan geçen bir aylık süreçte kendisine bir hoca tutup özel ders alarak Oakley’den de rövanşı almıştır. Bu hikâyeyi dinledikten sonra hırs kelimesinin Michael Jordan’ı en iyi tanımlayan şey olduğunu görürsünüz ama Jordan’ı tanımlamak için bu yeterli olmaz. Michael Jordan’ın en büyük rakibi kendisiydi ve en çok zarar verdiği de yine kendisi oluyordu. Bir sayı makinesi olarak görülmekten büyük rahatsızlık duyuyordu. O yüzüğü parmağına geçirmeyi çok istiyordu ama bunun için takımın başına Phil Jackson’ın gelmesini beklemesini gerektiğini bilmiyordu.
Genç Jordan’ın hayatına dokunan onu etkileyen pek çok isim vardı ama Phil Jackson diğer hepsinden ayrı bir yerde olmuştur. Phil Jackson ve Jordan ile Chicago takımının bir anda 3 yıl üst üste şampiyon olan Bulls’a dönüşmesinin hikâyesini hepimiz biliyoruz. Her şey yoluna girmiş 3 sene üst üste şampiyonluk gelmiş derken Jordan’ın kariyerini etkileyen en önemli olaylardan birisi babasının ölümüdür.
Babalar gününde yaşanan en büyük dramlardan biridir bu olay. İdolü ve en yakın arkadaşı olarak gördüğü babası James Raymond Jordan, 23 Temmuz 1993 günü yolda yorgunluktan dolayı arabayı kenara çekip uyumak istemişti. Arabada uyurken iki tane hırsız, arabayı soymayı planlayarak arabaya yaklaşır ve Daniel Green adlı hırsız Jordan’ın babasını öldürür. Baba Jordan’ın cesedine cinayetten 11 gün sonra ulaşılır ve cesedin kime ait olduğunun belirlenmesi de 10 gün sürer. (Bazı komplo teoristleri bu ölümün Jordan’ın kumar borçları ile alakalı olduğunu söylerler.)
Kariyerinin zirvesindeki Michael Jordan, bu olayın yarattığı psikolojik çöküntüden kurtulamayıp, 1993-94 sezonunun başında basketbolu bıraktı. Gençken iyi bir beyzbolcu olan ve babası da beyzbol oynamış olan Jordan, babasının beyzbol oynaması yönündeki isteğini yerine getirmek için profesyonel olarak beyzbol oynamaya başlar. 1995’in mart ayında tekrar basketbola dönen ve basına sadece iki kelimeyle ”I’m back” açıklamasını yapan Jordan, Chicago Bulls’un 72 galibiyetlik efsane 1995-96 sezonunda 30,4 sayı ortalamasıyla oynar ve play-off’ların sonunda bir şampiyonluk yüzüğü daha takar.
Tesadüf ki, o şampiyonluk babalar gününde gelir. Maç sonunda herkes coşkuyla şampiyonluğu kutlarken elinde maç topuyla tek başına soyunma odasına giden Jordan, yaşadığı büyük duygu patlamasıyla yere yığılır ve hüngür hüngür ağlar. Michael Jordan için birçok şey yazıldı birçok şey söylendi ama en güzelini Magic Johnson söylemiştir: “Dünyada iki tip basketbolcu vardır, Jordan ve diğerleri.” İşte bu nedenlerden dolayı Jordan hâlâ en iyisi olarak gösterilen bir yıldız.
Haftaya görüşmek üzere…