1955 yılında Ankara’da doğdu. Opera sanatçısı, oyuncu merhume Sevda Aydan‘ın oğlu ve oyuncu Ege Aydan‘ın abisidir. Türk basketbolunun gelmiş geçmiş en iyi uzun oyuncularından biri olan Efe Aydan, basketbola geç bir yaş olan 16 yaşında Galatasaray‘da başladı. Sırasıyla Karşıyaka, Eczacıbaşı, Fenerbahçe, Beşiktaş, Paşabahçe ve en son TOFAŞ takımlarında oynadı. 1981 yılında Avrupa karmasına seçildi (O tarihlerde çok zor olan bir olaydı). Türk Milli Basketbol Takımı’nda 224 kez oynadı ve 126 kez kaptanlık yaptı, 2 bin 757 sayı attı, 18 yıl aralıksız Milli Takımlar’da oynadı. 1983 yılında Fas‘ın Kazablanka kentinde düzenlenen Akdeniz Oyunları‘nda bronz, 1987 yılında Suriye‘nin Lazkiye kentinde düzenlenen Akdeniz Oyunları‘nda altın madalya kazanan takımlarda yer aldı. Bir kez Genç Milli, bir kez A Milli Takım’la Balkan şampiyonu oldu. 6 Türkiye ligi şampiyonluğu kazandı.
Bunlar bir kariyerin sayfaları ancak benim vurgulamak istediğim beraber Milli Takım’da ve TOFAŞ’ta oynadığım ve oynamaktan büyük zevk aldığım hatta son yıllarında asistan koçluğunu bile yaptığım kaptanlığımı yapan kendisine sporcu olarak hayran olduğum ve örnek aldığım bir kişilik ve mükemmel bir aile babası olarak yeni nesil sporculara rol model olacak bir örnek sporcu ve çok büyük bir basketbolcu olması tarafı. En önemli özelliği, antrenmanlarda en fazla çalışan hep önde olan ve tüm takımı teşvik eden tarafı, hiç vazgeçmeyen, yenilgiyi kabul etmeyen kişiliği ve liderliğidir. Oynadığı pozisyon gereği yaşadığı bir sürü sakatlık ve geçirdiği ameliyatlara rağmen geri dönüş azmi ve isteği her zaman takımdaki oyunculara örnek teşkil etmiştir. Aynı takımda oynadığımız yıllarda takım arkadaşları olarak kendisine yapılan bitmek bilmeyen şakaları olgunlukla karşılaması ancak kantarın topuzunu kaçırdığımızda çok aşırı karşılık vermesi bile bir başka güzel tarafıdır. Takım için gerçek bir ağabeydir her sorun ile ilgilenir ve çözer gerekirse başkan ve koç ile arkadaşları için tartışır. Çok yumuşak görünür ancak haksızlığa hiç tahammülü yoktur. TOFAŞ ile Ankara’da TED Kolejliler ile oynanan play-off maçında maç boyunca hakemlerin kötü yönetimi ve seyircinin kendisiyle uğraşması sonrası kaybedilen maç sonunda soyunma odasında sevgili Başkan Ersin Taş’ın “Olsun bunun rövanşı var ona bakalım” demesi sonrası kaybetmeyi hiç sevmeyen haliyle masaj masasını duvara fırlatıp paramparça etmesini ve başkanın eğilerek bu masadan son anda kurtulması anını hiç unutmam. Karşıyaka’da oynarken “Kendisinin yetişmesinde büyük emeği olan” rahmetli Aydan Siyavuş ile geliştirdiği meşhur “Çengel” atışları onun çok önemli bir silahı idi. 1981 yılında benim de kadroda bulunduğum Milli Takım, ABD turnesinde rakiplerini adeta ısıran siyahi basketbolcular ile dişe diş mücadelesine canlı tanıklık ederken kendisine olan hayranlığım bir kat daha artmıştı.
Basketbola 1992 yılında Bursa’da yaptığı çok güzel bir jübile ile noktayı koyan Efe Aydan, 1992-1994 yıları arasında Basketbol Federasyonu’nda görev yaptıktan sonra TOFAŞ’a yönetici olarak geri döndü. Şampiyonluklar ve büyük başarılar kazanan takımın daha sonra başkanlığını da yaptı. Sağlığını bile tehlikeye attığı basketboldan biricik eşi Belma Aydan ve ailenin baskıları ile emekli oldu. Kendisi ve o zamanın önemli basketbolcuları olan Erman Kunter, Necati Güler ve Melih Erçin gibi oyuncular ile aynı kadrolarda basketbol oynamamın ve onlardan öğrendiklerimin ne kadar büyük tecrübeler olduğunu şimdi daha net görebiliyorum. Hayatının geri kalanını ailen ile mutlu ve sağlıklı geçirmen dileğiyle iyi ki varsın ve iyi ki seni tanımışım basketbolunuzun altın kalpli Efe abisi.
Tekrar görüşmek üzere…