Aydın, yazısında şu ifadeleri kullandı:
Bir zamanların rejim tartışmasıydı. Vakıf, dernek ve cemaatlerin hemen her kurban bayramında deri toplamaları Milli Güvenlik Kurulu gündem maddelerinden biri haline gelirdi. Cemaatlerin bu yolla kendilerine finansal kaynak sağlayıp rejim tehdidi haline geldikleri düşünülürdü.
Deri toplama yetkisi 28 Şubat döneminde sadece THK‘ya, yani Türk Hava Kurumu‘na verilmişti.
Vatandaşın kendi rızasıyla cami avlularına, vakıf ya da dernek merkezlerine bıraktığı deriler de ihbar sonucu polis ya da jandarma baskınlarıyla el konulup, THK‘ya teslim edilirdi. Cami dernek görevlileri de gözaltına alınırdı. Buna ilişkin meslek hayatımızda çokça haber yaptık, izledik.
Oysa, deri vermek bir kişisel irade meselesiydi. Gerçek demokrasilerde devletin, vatandaşın yapacağı bağışı, yardımı yönlendirme yetkisi olmazdı. Bağışçı, dilediğine yardım etme hürriyetinden yoksundu.
Baskıcı, askeri vesayetçi, bürokratik rejim o dönem vatandaşın yapacağı yardıma dahi müdahale eder olmuştu. Derilerle topluma rejim tehdidi algısı yayılmıştı. Koca koca devlet adamları, görevlileri kaçak deri avına çıkarlardı. Belediyelerin deri toplayan THK‘ya araç gereç kamyon tahsis etmeleri zorunluydu.
2002 sonrası, Türkiye‘nin ayıplarından biri olan deri toplama tekelinin kırılması büyük bir kabul gördü. Şimdi o tarihten bu yana yurttaş dersini dilediği yere veriyor.
Devlet de karışmıyor.
O vakitler kurban derileri iyi para ediyordu. tabakhane tüccarları da toplanan deriler için açılan THK ihalelerinde kıyasıya rekabete girişirlerdi.
Peki ya şimdi ne oldu?
Hayvan derisi eski deyimle on para etmiyor.
Koca hayvan derisine 2 lira fiyat verildiği için kimse toplamaz, alıp satmaz oldu.
Demek ki, deri ürünlerine rağbet azaldı. Veya piyasada bayram öncesi de çok deri arzı vardı.
Kurban bayramında kimle konuşsak derisini toprağa gömdüğünü, açılan çukurlar attıklarını söyledi.
Büyükbaş hayvan derisine 2 lira fiyat verirsen kimse sana tuzlayıp ayağına getirmez.
Bu nedenle kurban bayramında büyük bir milli servet kaybı yaşandı. Küçükbaş hayvan derisini zaten saymıyoruz. Büyüğü 2 lira ise herhalde küçüğü de 25 kuruş falandır.
Oysa, buna bir çözüm bulunamaz mıydı?
Kurban kesen yurttaşlar bu yıl derilerini bağışlayamaz hale geldiler.
Elbette, bolluğun bir darlığı olacaktır. O vakit deri fiyatları değişecektir.
Bu yıl toprağa gömülen deriler kim bilir daha sonraki yıllar da değerlenecektir.
Hiç kesik ve deliği olmayan büyük büyük derilerin heba olmasına gönlümüz razı gelmedi.
Bir vakitler topluma deriden rejim değiştirme korkuları pompalanıyordu.
Oysa, şimdi kimse deriye değerini vermiyor. Demek ki, sakatatlarla beraber açılan dev çukurlar gömülen deriler bugün artık devlet için rejim yıkma aparatı olmaktan çoktan çıkmış.
Veya en azından, işbaşındaki yönetim böyle görmüyor.
Olay Gazetesi Yazarı İhsan Aydın’ın yazısının tamamı için tıklayın…