Antalya’da 16 Ağustos’ta bir aracın çarpması sonucu ağır yaralanan ve beyin ölümü gerçekleşen 17 yaşındaki lise öğrencisi Aleyna Hatun Budanır’ın, bağışlanan organları vasiyeti üzerine 4 kişiye can verirken 2 kişiye de ışık oldu.
Döşemealtı Halil Akyüz Anadolu Lisesi 12’nci sınıf öğrencisi olan ve sağlığında “Ben ölürsem organlarım bağışlayın”dediği ortaya çıkan Aleyna’nın kalbi Burak Zeybek’e (24), karaciğeri Kemal Çevik’e (62), böbrekleri Mehmet Taşkın (42) ve Recep Dede’ye (55) nakledildi. Korneaları da uygun hastalara nakledilecek olan genç kızın akciğer ve pankreası ise kullanılamadı.
Sabah gazetesinden Talat Öztuzsuz’un haberine göre, 16 Ağustos’ta ölmesine rağmen babasının “Kızımla bayramın birinci günü vedalaşayım, sonra organları alınsın” isteği üzerine 2 gün daha makineye bağlı yaşatılan Aleyna’nın cenazesi bugün ikindi namazına müteakiben kılınacak cenaze namazından sonra son yolculuğuna uğurlanacak.
35 METRE SÜRÜKLENMİŞ
Kızının hayatını kaybettiği noktada SABAH’a konuşan acılı baba Şahimerdan Budanır, “Kızım iç mimar olmak istiyordu. ‘Sana yük olmak istemiyorum’ diyerek, dershaneye gitmek için çamaşırhanede çalışmaya başlamıştı. O gün de gece vardiyasından dönüyordu. Kaza sabah 08.15’te oldu. Servis şoförü H.K. tali yola girmeden anayol üzerinde indirmiş. Kızım da karşıya geçerken aşırı hızla gelen aracın altında kalmış. 35 metre sürüklenmiş. Aracın hızı 120 kilometreymiş. Kızıma çarpan aracın sürücüsü nezarete dahi girmeden olay günü ifadesi alındıktan hemen sonra serbest bırakıldı. Yanlış yerde indiren servis şoförünün, aşırı hızlı giden sürücünün en ağır cezayı almalarını istiyorum. Adalet yerini bulsun. Kızımın kanı yerde kalmasın. Başka Aleynalar yanmasın. Ben devletimize inanıyorum, güveniyorum. Tek tesellimiz 6 aile ikinci bayramı yaşadı. Allah onları mutlu etsin. Allah bu acıyı kimseye vermesin” dedi.
“SAÇLARINI SON KEZ TARADIM”
Anne Hülya Budanır kızıyla vedalaşmasını şöyle anlattı:”Bayramları çok severdi. Sabah erkenden kalkıp hepimizin bayramını kutlardı. Ben de son kez bayramlaşmak istedim. Ellerini tutup öptüm, ‘gözün arkada kalmasın organlarını bağışladık’ dedim. Saçlarını son kez taradım. Kokusunu son kez içime çektim. Bir yıl önce birlikte televizyonda bir sağlık programı izlerken organlarının bağışlamasını vasiyet etmişti. Kızım yardım etmeyi çok severdi ve hep başkalarını düşünen bir insandı. İç mimar olma hayalleri vardı. İtalya’da yüksek lisans yapmayı bile planlıyordu. Tek tesellimiz, organlarının başka bedenlerde yaşayacak olması. Özellikle kalbinin 24 yaşındaki genç bir hastaya nakledilmesinden büyük mutluluk duydum. Kızım büyük hayalleri olan, sevgi ve yaşam dolu bir insandı. Onun umut dolu kalbi şimdi başka bir bedende çarpacak. Artık başka bir oğluşum daha oldu.”